413 ศึกเดิมพัน

บทที่ 413 ศึกเดิมพัน

"พูดเหมือนจะมีเหตุผลนะ เพียงแต่ว่า..." อวิ๋นเฟยหยางไตร่ตรองครู่หนึ่ง แล้วเหลือบตาขึ้นถามว่า "ทำไมข้าต้องตอบรับเจ้าล่ะ? เจ้าพูดอะไรข้าก็ทำตามอย่างนั้น จะไม่เสียศักดิ์ศรีเกินไปเหรอ ข้าจะโดนผู้หญิงคนหนึ่งจูงจมูกเดินได้อย่างไรกัน?"

"ศักดิ์ศรีสำคัญมากเหรอ?" เยว่เหยาถามกลับ "พื้นที่ว่างบนเกาะน้อยขนาดนี้ อันดับมีได้เพียงหนึ่งร้อยรายชื่อ ถ้าจะต้องเข่นฆ่ากันขึ้นมาจริงๆ เจ้าจะลงมือกับนักพรตแดนมารของเจ้าได้เหรอ?"

"..." อวิ๋นเฟยหยางพูดไม่ออก แบบนี้ลงมือได้ยากจริงๆ ไม่ใช่เพราะลงมือไม่ไหว แต่สาเหตุเป็นเพราะภูมิหลังฐานะ

พรตมารยกให้นภาจอมมารเป็นผู้นำ นักพรตของแดนมารเคารพตระกูลอวิ๋น ถ้าเป็นยามปกติไม่พอใจใครก็ฆ่าได้เลย แต่ในเวลาและสถานที่แบบนี้ เจ้าฆ่าคนของตัวเองไว้เติมจำนวนเพื่อช่วงชิงอันดับ แบบนั้นจะถือว่ามีความสามารถอะไร? ต่อให้ชนะก็อับอายขายหน้าอยู่ดี