359 แบ่งสมบัติ

บทที่ 359 แบ่งสมบัติ

"เขาบอกว่ามันคือเทพเซียนล้ม..."

เหมียวอี้ที่สะบัดรอยเลือดและเก็บกระบี่วิเศษแล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นคร่าวๆ

พอฟังเสร็จ ซือคงอู๋เว่ยก็ด่าทันที "แม่งเอ๊ย ข้าก็ว่าอยู่ว่าทำไมไอ้บ้านี่มันลากพวกเราไปอาบน้ำ พออาบน้ำอยู่ดีๆ ก็บอกว่าต้องระมัดระวังและวิ่งไปลาดตระเวน คงจงใจจะแยกพวกเราสองคนออกไปแน่ๆ"

จ้าวเฟยกลับเดินไปข้างโต๊ะหิน หยิบจอกสุรามาดม แต่ดมไม่พบความผิดปกติอะไร ถ้า 'เทพเซียนล้ม' ถูกสังเกตุพบได้ง่ายขนาดนั้น ก็คงไม่เรียกว่าเทพเซียนล้มแล้ว

จากนั้นเขาก็หันตัวและเดินออกไป ทำเอาอีกสองคนไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร ไม่นานเขาก็จับหนูแก่มาตัวหนึ่ง ตอนนี้ถึงได้เข้าใจว่าเขาจะทำอะไร

เห็นเพียงเขาใช้อิทธิฤทธิ์และใช้นิ้วชี้สุรากลุ่มหนึ่งออกมา แล้วยัดเข้าไปในปากหนูแก่

จ้าวเฟยมีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่ใช่คนที่คล้อยตามคนอื่นแบบนั้น ไม่เชื่อคำพูดของคนอื่นง่ายๆ พูดอีกอย่างก็คือ ไม่ใช่ว่าเหมียวอี้พูดอะไรแล้วเขาจะเชื่อทุกอย่าง เขาเชื่อแค่การวินิจฉัยของตัวเอง

แต่ทำชัดเจนเกินไปแล้ว ซือคงอู๋เว่ยมองปฏิกิริยาเหมียวอี้เงียบๆ เหมียวอี้ไม่มีปฏิกิริยาอะไร สีหน้าเรียบเฉย ปล่อยให้จ้าวเฟยทดสอบ