357 ต้นไม้อยากสงบแต่ลมพัดไม่หยุด

บทที่ 357 ต้นไม้อยากสงบแต่ลมพัดไม่หยุด

"ในที่สุดกองกำลังพันกว่าคนที่พักอยู่บนเกาะนั่นก็ยอมจากไปแล้ว"

ตำหนักดาวประจิม จีเหม่ยเหมยที่กำลังจ้องนาฬิกาดาวหัวเราะคิกคัก

สายตาของทุกคนมองออกไป เห็นจุดแสงสีขาวกลุ่มนั้นออกจากเกาะที่ยึดครองโดยพลการมาสามปีกว่านั่นแล้วจริงๆ

อวิ๋นก่วงเดาะลิ้นพูดว่า "ไม่รู้ว่าโดนกดดันให้จากไป หรือว่าอาศัยความที่พวกเยอะออกมาแสดงฝีมือ"

"ออกมาแสดงฝีมือ?" เฮยอวิ๋นพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย "ข้าว่าไม่ต่างกับรนหาที่ตายเท่าไรหรอก"

ทุกคนก็แค่สังเกตุไปเรื่อยเปื่อย เป้าหมายที่คนส่วนใหญ่เน้นให้ความสนใจยังคงเป็นจุดสีแดงหกจุดบนนาฬิกาดาว มีเพียงจั่วหนานชุนกับเทพธิดาหงเฉินที่ยังคงให้ระดับความสนใจกองกำลังหกลุ่มใหญ่บนเกาะนั้นมาตลอด

ดูจากบนนาฬิกาดาว สภาพการเคลื่อนไหวคร่าวๆ ของทั้งทะเลดาวประจิมอยู่ในสายตาหมดแล้ว ตอนนี้นักพรตหนึ่งแสนแปดหมื่นคนที่เข้าร่วมเหลืออยู่ไม่ถึงห้าหมื่น โอกาสที่จะพบหน้ากันก็ยิ่งมีน้อยลง แต่นั่นก็หมายความว่าคนยิ่งน้อย คนที่เหลืออยู่ก็ยิ่งมีกำลังความสามารถที่แข็งแกร่ง พอเจอกันจะต้องดุเดือดมากแน่นอน