230 ประมุขตำหนักก็ต้องเป็นแพะรับบาป

บทที่ 230 ประมุขตำหนักก็ต้องเป็นแพะรับบาป

"ไม่ได้หรือ?" ฮั่วหลิงเซียวที่นิ่งสุขุมมาตลอดกางแขนสองข้าง พูดอย่างเหิมเกริมอวดดีว่า "ในอาณาเขตของตำหนักเจิ้นอี่ทั้งหมด ข้าสูงศักดิ์ที่สุด ใครจะกล้าขัดคำสั่ง? อย่าว่าแต่สุราเลิศรสเลย ถ้าข้าต้องการหัวใครก็เด็ดมาได้ง่ายๆ!"

เทียนอวี่รู้ว่าตอนนี้เขาอารมณ์ดี ไม่อยากทำลายอารมณ์อันสุนทรีย์ของเขา แต่ยังพูดเตือนว่า "ประมุขตำหนัก ถ้ำคล้อยบูรพาเปลี่ยนประมุขถ้ำแล้วเจ้าค่ะ เหมียวอี้นั่นถูกหยางชิ่งลดตำแหน่งไปเป็นคนเลี้ยงม้าแล้ว ท่านลืมแล้วหรือเจ้าคะ?"

"เอ่อ..."

คำเตือนของนางกลับทำให้ฮั่วหลิงเซียวพูดไม่ออก

ไม่ผิดหรอก เขาก็คือเซี่ยวอี๋จู่ที่เหมียวอี้บังคับให้เป็นพี่น้องร่วมสาบานกันหลังจากเจอกันที่สวนเหมย

เหมียวอี้แค่ทำเพื่อเอาตัวรอดเฉพาะหน้า ทิ้งสุราเลิศรสไว้ให้หนึ่งไหแล้วเขาก็หนีไป

สำหรับเหมียวอี้แล้ว จะมีหรือไม่มีพี่ชายร่วมสาบานคนนี้ก็ได้ เขาไม่ได้เก็บมาใส่ใจเลย