บทที่ 1013 ป่าลืมทุกข์
"เจ้า…" มู่หรงซิงหัวเดือดดาลทันที ตอนนี้นางค่อนข้างอ่อนไหวกับคำว่า 'นางแพศยา' แต่เมื่อพิจารณาดูสถานการณ์จริง นางก็ยังไม่ได้ระเบิดอารมณ์ออกมา เพียงตอบกลับอย่างโมโหว่า "ถ้าพวกเรารวมหัวกันทำร้ายเจ้า แล้วจะยืนไม่สะทกสะท้านอยู่ตรงนี้ได้เหรอ ทำไมไม่ร่วมมือกันจัดการเจ้าเสียเลยล่ะ ถ้ามีพวกเราสามคนขี่เดรัจฉานสับปลับช่วย เจิ้งหรูหลงจะโดนฆ่าได้ง่ายๆ แบบนี้เหรอ!"
เหมียวอี้ยอมรับว่าที่นางพูดมีเหตุผล แต่ไฟโกรธที่อยู่ในใจก็ยากจะระงับได้ ย่อมต้องเคลือบแคลงใจอยู่แล้ว "พวกเจ้าสามคนแยกตัวออกไปวางแผนลับกันตั้งสองสามครั้ง ในใจมีเจตนาไม่ดี ยังกล้ามาทำตัวเจ้าเล่ห์อีก!"
Support your favorite authors and translators in webnovel.com