บทที่ 184 ความชมชอบของประมุขตำหนัก (1)
และหยางชิ่งก็นำกำลังคนของตัวเองพักอยู่ที่จวนสันติสุขชั่วคราว การเก็บเกี่ยวของเมืองสันติสุขที่อยู่ในสังกัดของจวนสันติสุข เขาย่อมไม่ปล่อยผ่านไปเช่นกัน จึงส่งคนไปเรียกเจ้าเมืองมา
จากนั้นชิงเหมยกับชิงจวี๋ก็ถูกเขาส่งออกไปพร้อมกัน ไปยัง 'จวนกฏหมายกฎหมาย' ในเมืองหลวงของสายมะโรง เพื่อแก้ไขปัญหาระหว่างสำนักหยกคราม สำนักหยกครามมอบโอกาสให้เขาเอง เขาจะปล่อยผ่านไปได้อย่างไร
ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ห้ามลืม และยื้อเวลาไม่ได้ด้วย มิฉะนั้นจะไม่เป็นผลดีกับตัวเอง
หยางชิ่งเขียนรายงานด้วยตัวเองหนึ่งฉบับ พร้อมแนบศีรษะของจางเต๋อเฉิง และสั่งให้คนนำไปรายงานต่อตำหนักเจิ้นอี่
ในรายงาน ความผิดย่อมเป็นของจางเต๋อเฉิง หยางชิ่งทำไปเพราะถูกบีบบังคับ
เช่นเดียวกัน หากหยางชิ่งตายด้วยน้ำมือจางเต๋อเฉิง ความผิดย่อมเป็นของหยางชิ่งทั้งหมด คนตายพูดแก้ตัวไม่ได้
Support your favorite authors and translators in webnovel.com