592 รอแต่ง

ตอนที่ 592 รอแต่ง

ฟ้าเพิ่งเริ่มสาง บริเวณบ้านฮูหยินเฉินก็คึกคักขึ้นมาแล้ว ถ้าจะพูดให้ถูกควรบอกว่าคึกคักมาทั้งคืนแล้วเสียมากกว่า

“ข้าไปด้วยสิ ข้าไปด้วยสิ”

เสียงเฉินตันเหนียงดังขึ้นไม่ขาดสาย

“งานยุ่งจะตายไป เจ้าจะไปช่วยก่อกวนหรือ” เฉินเซ่าขมวดคิ้วเอ่ยขึ้น “อยู่บ้านทำงานของเจ้าไปเสียเถิด”

“เมื่อถึงวันงานแต่งแม่นางก็จะได้ไปเองเจ้าค่ะ” แม่นมพูดกล่อมอย่างระมัดระวัง

ฮูหยินเฉินเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว กำลังพูดคุยกับบ่าวขณะเดินออกมา

“... ยังต้องคัดเลือกเถ้าแก่สู่ขอให้ดี” นางเอ่ย

“เลือกยากเสียเหลือเกิน ใช่ว่าทุกคนจะเหมือนฮูหยินเสียหน่อย” แม่นางผู้ดูแลเอ่ยอย่างมีนัย

เพราะถึงอย่างไรเรื่องที่แม่นางเฉิงถูกไทเฮาเกลียดชังก็เป็นที่รู้กันในหมู่ฮูหยินขุนนางชั้นสูง

“ไม่ใช่ทุกคน แต่คงมีอยู่แน่” ฮูหยินเฉินเอ่ย

เฉินตันเหนียงโถมตัวเข้ามา

“ท่านแม่ ข้าอยากไปช่วยงานบ้าง” นางตะโกนขึ้น

ฮูหยินเฉินที่มัวแต่ครุ่นคิดเรื่องอื่นอยู่รั้งไว้ในทันใดจนแทบจะสะดุดล้ม

สาวใช้รีบกรูเข้ามาดึงเฉินตันเหนียงออกไป

ฮูหยินเฉินหันมองเฉินตันเหนียงผู้น่าสงสาร พลันเผยยิ้มขึ้น

“ได้ ไปสิ” นางเอ่ย “ไปแล้วต้องช่วยด้วย”