527 โกรธ

ตอนที่ 527 โกรธ

เขารู้สึกชาวาบไปทั่วใบหน้า เป็นเพราะเสี้ยนของใบไม้ใบหญ้าที่กำลังทิ่มแทง

เบื้องหน้าเขาเต็มไปด้วยต้นหญ้าสูงชะลูดบดสายตา จนมองไม่เห็นท่าทีของพวกโจรตะวันตก

ท่านชายโจวหกเอื้อมมือแหวกโพรงหญ้า พลางสังเกตการณ์อย่างตั้งอกตั้งใจ

ทว่าดูเหมือนกองกำลังของพวกโจรตะวันตกจะเห็นการเคลื่อนไหวของเขาเสียแล้ว

ท่านชายโจวหกรีบย่อตัวหลบ หัวใจของเขาเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา แม้ว่าเวลาจะผ่านพ้นมาสามปีแล้ว แต่ภาพสงครามก็มักจะวนเวียนอยู่ในหัวเสมอ

กระนั้นแล้วเขามิได้รู้สึกกลัวแต่อย่างใด

รอบทิศมีแต่ความเงียบ ไม่มีเสียงของคนหรือม้า เสี้ยนจากใบหญ้าทิ่มเข้าที่ใบหน้าเขาอีกครั้ง ถึงแม้จะรู้สึกเจ็บ แต่ต้นไม้ใบหญ้าพวกนี้ก็ช่วยอำพรางตัวเขาไว้

ท่านชายโจวหกถอนหายใจเบาๆ โพรงหญ้ากำลังถูกลมพัดเอียงซ้ายขวา แต่สักพักก็กลับมาตั้งตรงดังเดิม ดูเหมือนว่าใบหญ้าพวกนั้นกำลังทิ่มเข้าไปในรูจมูกของเขา

ท่านชายโจวหกพยายามจะดึงมันออก แต่ดึงเท่าไหร่ก็ดึงไม่ออกสักที และที่แย่ไปกว่านั้น คือเขากำลังจะจาม!

จะจามตอนนี้ได้อย่างไร!

ไม่ได้เด็ดขาด!