447 ธนูคันหนึ่ง (2)

บทที่ 447 ธนูคันหนึ่ง (2)

ชายหนุ่มผู้นั้นวางธนูในมือลง ก่อนจะย่ำลงบนคันธนูนั้น

คนที่อยู่ไกลออกไปเห็นไม่ชัดว่าเขาทำอะไรอยู่ เห็นเพียงแค่หนุ่มน้อยผู้นั้นกำลังยกธนูขึ้นอีกครั้ง ผู้คนในที่นั้นก็พากันเงียบสงัด

ทว่าหนุ่มน้อยผู้นั้นกลับไม่ยิงธนูออกไป แต่กลับขมวดคิ้วแล้วเหลียวมองทหารรักษาพระองค์ที่อยู่ข้างกัน

“ตั้งไว้เพียงแค่โล่เถิด ให้คนถอยออกไปจะดีกว่า” เขาเอ่ย “นี่เป็นเพียงแค่การทดสอบ ไม่จำเป็นต้องแลกด้วยชีวิตผู้ใด”

พอคำนั้นเอ่ยออกไปเหล่าทหารรักษาพระองค์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็ได้แต่งุนงง

เช่นนี้ก็ได้หรือ ระยะไกลถึงเพียงนี้ ยิงทะลุโล่ก็ถือว่าไม่แล้วแล้ว จะยิงคนตายได้เชียวหรือ

พอฮ่องเต้เห็นว่าไม่มีความเคลื่อนไหวอันใดก็ขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปใกล้ ขันทีเข้าใจความหมายของเขาในทันที ก่อนจะรีบตะโกนถามออกไป ทหารรักษาพระองค์ด้านล่างทำได้เพียงรายงานสิ่งที่ท่านชายโจวหกพูด

เสียงเซ็งแซ่ดังขึ้นบนกำแพงเมืองอีกครั้ง บ้างก็ส่ายหน้า บ้างก็หัวเราะเยาะ บ้างก็ชักสีหน้า บ้างก็ก่นด่า

“ฝ่าบาท เขาไม่ได้พูดเหลวไหล ต้องระวังมากจริงๆ” ฟ่านเจียงหลินเอ่ย