383 ตระกูล

ตอนที่ 383 ตระกูล

บังเอิญหรือ

นี่เป็นเรื่องบังเอิญอะไรกัน

เขามาหาถึงบ้าน พวกนางกำลังออกไป หากมาช้าอีกเพียงก้าวเดียวก็ไม่เจอกันแล้ว จะบังเอิญได้อย่างไร อ๋อ ก็จริง ถือว่าบังเอิญเช่นกัน หากมาช้าอีกก้าวเดียวก็ไม่เจอแล้ว

“เช่นนั้นท่านชายรอสักครู่...” ปั้นฉินยิ้มเอ่ย

จิ้นอันจวิ้นอ๋องพยักหน้า มองหน้านางหันหลังเดินเข้าประตูไป

“ปั้นฉิน บอกนายหญิงว่าหากเอารถสองคันนั้นออก พวกเราจะไปได้ไวกว่าหน่อย...”

พ่อบ้านเฉาเอ่ยพลางเดินเข้ามา ทันใดนั้นก็มองเห็นชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตู ก่อนจะชะงักผีเท้า เมื่อถามอย่างชัดเจนแล้วจึงยิ่งตกใจมากกว่าเดิม

“เฮ้ย จะ จะ เจ้าคือคนผู้นั้นนี่...”

ยามวิกาลในหุบเขา หมาป่าเห่าหอน ชายหนุ่มซุกซนภายใต้เสื้อคลุมตัวใหญ่...

“เจ้าเด็กที่เรียกฝูงหมาป่าคนนั้นใช่ไหม” พ่อบ้านเฉาชี้นิ้วพลางเอ่ย

จิ้นอันจวิ้นอ๋องยิ้มให้เขาทีหนึ่ง

“ใช่น่ะสิ ข้าเอง” เขาเอ่ย และพยักหน้าอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยอย่างเย้ยหยันตัวเอง “ข้าก็คือเด็กที่เรียกฝูงหมาป่าคนนั้น เมื่อก่อนใช่ ตอนนี้ก็ใช่”

ว่าอย่างไรนะ