318 อยุติธรรม

ตอนที่ 318 อยุติธรรม

ร่วมห้องอย่างนั้นหรือ

จะร่วมห้องได้อย่างไร

“ใต้เท้าของพวกข้าเดินทางไกลมาจากเมืองหลวง เหนื่อยล้ายิ่งนัก ทว่าศาลาพักม้ากลับเต็มเสียนี่ แม้จะให้พวกข้าไล่คนพวกนั้นออกไปก็ทำได้อยู่หรอก เพียงแต่ข้าทำใจไม่ได้...” ชายผู้นั้นเอ่ยกระซิบ

“ทำใจอะไรของเจ้า ที่นี่เป็นศาลพักม้า ไม่ใช่โรงเตี๊ยมเสียหน่อย เร็วเข้า เร็วเข้า ไล่เจ้าพวกนั้นออกไป ข้าจ่ายเงินซื้อห้องชั้นบนสองห้อง” ท่านชายหวังสิบเจ็ดเอ่ยขัด

ชายผู้นั้นยิ้มพลางส่ายหน้า

“ท่านชายพูดเป็นเล่นไป ข้ามิกล้าหรอก” เขาเอ่ย “มีทั้งคนเฒ่าคนแก่มีทั้งหญิงสาว น่าสงสารจะตายไป”

“น่าสงสารหรือ หากสงสารเจ้าก็ไปนอนในป่าเสียเองสิ” ท่านชายหวังสิบเจ็ดเย้ยหยัน

“เช่นนั้นใต้เท้าของพวกข้าก็น่าสงสารเช่นกัน” ชายผู้นั้นเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“เจ้าคิดจะทำเช่นไรกันแน่” ท่านชายหวังสิบเจ็ดถาม

“เรื่องนั้นก็พูดยากอยู่เหมือนกัน” ชายผู้นั้นเอ่ย “พวกข้ามีตราขุนนางก็จริง แต่ไม่มีเงิน ท่านว่าอย่างนี้ดีหรือไม่ ข้าจะใช้ตราขุนนางแลกกับห้อง ส่วนท่านก็ให้เงินกับคนที่ถูกไล่ออกไป เช่นนั้นแล้วพวกเราก็เท่ากับได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย”