ตอนที่ 037 อย่าแตะต้องของของข้า

ตอนที่ 37 อย่าแตะต้องของของข้า

หลังจากเปลี่ยนไปขึ้นเรือเป็นที่เรียบร้อย ทั้งข้ารับใช้พลขับและองค์รักษ์จากสิบกว่าชีวิตก็เหลือไว้เพียงหกคนเท่านั้น นอกนั้นล้วนกลับไปยังเฟิงอานทั้งหมด

ด้วยเพราะว่าจะต้องอาศัยอยู่บนเรือเป็นเวลาหลายวัน อวี้หลงและหยินหลิ่วจึงตั้งใจเป็นอย่างมากในการประดับตกแต่งท้องเรือรวมถึงจัดวางสัมภาระให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ส่งผลให้พื้นที่แคบจากเดิมกลับดูสบายตาขึ้นมากว่าเดิมเล็กน้อย

“เส้าฟูเหริน กล่องยาเอาวางไว้ในตู้ของท่านนะเจ้าคะ?” อวี้หลงเอ่ยถาม ของใช้ในชีวิตประจำวันเหล่านี้ ควรถามความคิดเห็นของเส้าฟูเหรินจะเป็นการดีที่สุด

หลินหลันมองไปนอกหน้าต่างเห็นหลี่หมิงอวินและตงจึกำลังพูดคุยกันอยู่ข้างกราบเรือ[footnoteRef:1] น้ำเสียงของตงจึทุ้มต่ำมาก หลินหลันได้ยินเสียงพูดของตงจึอย่างไม่ค่อยชัดเจนนัก “ความจริงแล้วหมิงจูเสี่ยวเจี่ยะไม่ได้เป็นบุตรสาวของน้องสาวนางอย่างที่นางสกุลฮานได้กล่าวไว้ แต่กำเนิดจากนางสกุลฮานเอง ผู้ที่ทำคลอดให้แก่นางสกุลฮานสามารถให้การยืนยันได้ขอรับ...” [1: กราบเรือ คือส่วนที่เป็นไม้กระดานที่ติดตรงแคมเรือจากหัวไปท้ายเรือสำหรับเดินเลาะไปมา]