ส่วนที่ 7 ตอนที่ 111

ตอนที่ 111 นักพรตน้อยผู้มีบุญญาธิการ

สายป่านว่าวถูกผูกไว้กับคานของรถม้า รูปภาพจึงโบกสะบัดอยู่บนท้องฟ้า

นักพรตน้อยไม่กล้ามองภาพการสู้รบอันโหดร้ายที่อยู่บริเวณโดยรอบ จึงใช้สองมือปิดหน้าปิดตาแอบดูเป็นบางครั้ง แล้วตกใจจนร่างสั่นน้อยๆ

ม่านในรถถูกเลิกขึ้น ซางสิงโจวนั่งอยู่ข้างรถ เท้าสัมผัสกับพื้น

ถ้าตอนนี้เฉินฉางเซิงอยู่ ก็จะพบว่าเขาแก่ลงกว่าตอนอยู่ลั่วหยางมาก ผมขาวไปทั้งศีรษะ

เขาถือพัดเล่มหนึ่งไว้ในมือ โบกไปมาช้าๆ ผมขาวปลิวขึ้นเล็กน้อย

เขาหลับตา ฟังเสียงการฆ่าฟันในท้องทุ่งรกร้างและเสียงโลหิตสาดกระเซ็น โดยมิได้รู้สึกรังเกียจ แต่ก็มิได้หลงใหล

เขาสงบนิ่งมาก ก่อนจะถึงจุดจบที่แท้จริง ทุกสิ่งที่ทำและผู้คนที่พบ ล้วนคือการเดินทาง

เขาชัดเจนมากว่า เหตุใดเผ่ามารถึงต้องทุ่มเทสุดกำลังเพื่อสังหารตนเอง

จึงไม่จากไปอย่างแน่นอน

สิ่งที่เขาต้องการก็คือ ดึงดูดความสนใจของกองทัพหลักเผ่ามาร ขณะเดียวกันก็นำเสนอหลักฐานบางอย่างให้กับอีกฝ่ายหนึ่ง

ซึ่งนั่นคือ ความคลุมเครือที่ทั้งสองฝ่ายต้องการ