ส่วนที่ 5 ตอนที่ 010

ตอนที่ 677 10 ปิดเมือง

การเปิดจดหมายจะนำมาซึ่งความตายของผู้อื่น จากนั้นก็นำความตายมาสู่ตัวเอง แต่ทว่าเฉินฉางเซิงไม่สนใจแม้แต่น้อยอย่างแท้จริง

ดังเหมือนกับที่เขากล่าวกับหลินกงกง เขาในตอนนี้ไม่กลัวตายอย่างแท้จริง เพราะไม่มีเรื่องใดที่เขาไม่อาจปล่อยวางอีกต่อไป

ผู้คนเรื่องราวทั้งหมดในโลกนี้ไม่มีความหมายกับเขาอีก เพราะสามวันก่อน เขาได้ตระหนักว่าการมีอยู่ของเขาก็ไม่มีความหมายอะไรตั้งแต่แรกแล้ว

เขายืนที่ประตูหอตำราซึ่งพังทลายลง กำจดหมายเอาไว้ รอให้เวลานั้นมาถึงอยู่เงียบๆ

สายลมฤดูใบไม้ร่วงม้วนรอบทะเลสาบ วงแสงทอดยาวข้ามต้นไทรใหญ่ที่ยังเขียวขจี ขัดแย้งกับสีเหลืองทองของต้นหญ้า

เวลาผ่านไปช้าๆ สำนักฝึกหลวงยังคงสงบเงียบ

เฉินฉางเซิงเงยหน้าขึ้นมองประตู คิ้วเลิกขึ้นช้าๆ ราวกับใบไม้ร่วงที่ถูกลมพัดขึ้น

เสียงฝีเท้าม้าราวฟ้าร้องคำรามได้หยุดลง ณ จุดหนึ่ง ฝุ่นที่ลอยอยู่นอกกำแพงค่อยๆ จางลงและไม่ลอยขึ้นมาอีก

ประตูยังคงปิดแน่น กำแพงไม่ถูกแตะต้อง ใบไม้ร่วงลงสู่ผิวน้ำในทะเลสาบ ดึงดูดล่อปลาหลายตัวขึ้นมา

ทั้งหมดล้วนสงบสุข ไม่มีใครบุกเข้ามาในสำนักฝึกหลวง