ส่วนที่ 2 ตอนที่ 022

ตอนที่ 22 หลังผ่านสี่ฤดู สุสานเยี่ยมหน้า

สวีโหย่วหรงไม่เข้าใจ ใจคิดเจ้าอย่างมากก็อายุแค่ยี่สิบกว่าปี โตกว่าตัวเองไม่เท่าไร ทำไมถึงเข้าใจชีวิตได้ขนาดนี้? อีกทั้ง...ไม่คิดว่าสามารถใช้คำศัพท์ที่ง่ายเช่นนั้น อธิบายเรื่องซับซ้อนขนาดนี้ได้เข้าใจชัดเจน พรรคภูเขาหิมะจริงๆ แล้วสอนเจ้าอย่างไร? ปกติเจ้าใช้ชีวิตอย่างไร?

นางพูดว่า “ข้าไม่เคยเจอคนที่มีวาทศิลป์อย่างเจ้าเช่นนี้”

เฉินฉางเซิงชะงักเล็กน้อย เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้รับความเห็นเช่นนี้ ตั้งแต่เด็กใช้ชีวิตอยู่กับศิษย์พี่อวี๋เหริน เขาพูดน้อยมาก เวลาส่วนใหญ่ล้วนใช้มือทำท่า หลังจากมาถึงจิงตูถูกคนจำนวนมากมองว่าเงียบขรึมไม่พูดจาบ้าง ฉะนั้นตั้งแต่เมื่อไรที่ตนเองสามารถพูดได้เยอะเช่นนี้? เพราะว่าอยู่ในสำนักฝึกหลวงต้องสอนลั่วลั่วและเซวียนหยวนผ้อ? หรือว่าเป็นเพราะในหนึ่งปีนี้ถังซานสือลิ่วคุณชายผู้ร่ำรวยที่ทำให้คนปวดหัวพูดบ่นที่ข้างหูตัวเองทั้งวัน? หรือว่า...เกี่ยวข้องกับคนที่สนทนาด้วย?

มองแสงไฟที่ส่องสว่างใบหน้าอันสดใสของหญิงสาว เขามีความลนลานอย่างไม่มีที่มาเล็กน้อย จากนั้นก็งุนงงสับสน “ก็แค่พูดไปเรื่อยตามใจ”