ตอนที่ 265 หมาป่าโผทะยาน
เพราะว่าร่างกายสูญเสียโลหิตเป็นจำนวนมาก ชีเจียนจึงเลอะเลือนไปบ้าง เมื่อได้ยินประโยคนี้ของเจ๋อซิ่ว ผ่านไปชั่วครู่ถึงมีปฏิกิริยาโต้ตอบ เพียงชั่วพริบตาจึงได้สติ สีหน้ายิ่งขาวซีดขึ้นไปอีก ยากที่จะเอียงหน้ามองไปยังเจ๋อซิ่ว มองใบหน้าที่ยังคงแน่นิ่งของเขา ดวงตาคู่นั้นได้สูญเสียการมองเห็น ร่างกายของเขาพลันแข็งทื่อขึ้นมา
“เจ้า...มองไม่เห็นแล้วรึ?” ชีเจียนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา จากนั้นพยายามดิ้นรนลงมาจากหลังเขา
เจ๋อซิ่วไม่ยินยอมให้เขาลงมา เล็บมือจับที่ข้อพับของเขาราวกับเหล็กกล้า ทำให้เขาไม่อาจดิ้นไปไหนได้
ชีเจียนสัมผัสได้ถึงความร้อนและพลังที่มาจากขา ทั้งอับอายทั้งโมโห ใช้แรงทั้งหมดอยากจะละออกจากเขา เจ๋อซิ่วกับมิได้ตอบโต้ใดๆ ทั้งสิ้น ยืนนิ่งเฉยราวกับว่าเป็นรูปปั้น พลังของชีเจียนยิ่งนานยิ่งเหลือน้อยลง การต่อสู้ดิ้นรนก็เหลือเพียงเล็กน้อย สุดท้ายจึงยินยอม มุดหน้าลงเข้ากับไหล่ของเขาอีกคราด้วยความอ่อนแรง
Support your favorite authors and translators in webnovel.com