ส่วนที่ 1 ตอนที่ 189

ตอนที่ 189 ภาพวาดภาพที่แปดในหอหลิงเยียน

ขั้นบันไดศิลาทั้งเรียบและกว้าง ข้างบนแกะสลักด้วยลวดลายละเอียดประณีต มิได้กอปรเป็นรูปภาพแต่อย่างใด เป็นเพียงที่เอาไว้กันลื่น แม้ว่าบันไดศิลาจะทอดยาวปราศจากจุดสิ้นสุด ทั้งสองฝั่งทางไม่มีรั้วและเชือกเสมือนหุบเหว ทว่าการเดินอยู่บนนี้กลับสบายใจ ราวกับว่าจะไม่เดินผิดทางตลอดกาล หรือนี่เป็นผู้ที่สร้างบันไดศิลาสายนี้ในปีนั้นให้ความคุ้มครองคนรุ่นหลังที่เหยียบย่างตามมา

ทอดสายตามองบันไดศิลาที่เหยียดยาวไร้ที่สิ้นสุด ทว่าอย่างไรก็ต้องมีวันเดินถึง เฉินฉางเซิงเดินอย่างสงบเงียบ ไม่ทราบกาลผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุดก็มาถึงส่วนบนของท้องฟ้าราตรี

ปลายสุดของขั้นบันไดศิลาเป็นพื้นราบ กึ่งกลางเป็นเรือนที่ทำจากคานไม้และหินอิฐ เรือนหลังนี้มีพื้นที่กว้างขวางและใหญ่โตอย่างยิ่ง เพียงแต่มันห่างไกลจากผืนปฐพีและเหล่ามนุษย์ จึงให้ความรู้สึกอ้างว้างโดดเดี่ยว

มองไปยังขอบราตรีที่อยู่ไกลแสนไกล ในครรลองสายตามีเพียงแต่เงาของแท่นกานลู่ บรรดาไข่มุกราตรีในตำนานส่องแสงนวลสลัว เหมือนกับไฟดวงหนึ่ง