ตอนที่ 80 การต่อสู้ที่สืบทอดกันมา
น้อยมากที่คนป่าเขาจะเดินเข้าเส้นทางของขุนนาง กระบี่ลมฝนจงซานมีกลิ่นอายของขุนนางอย่างประจวบเหมาะ คนในโถงตำหนักเมื่อปีนป่ายเทือกเขาเกรงว่าจะเหน็ดเหนื่อย แต่ก็สามารถหากระบวนท่าที่สามารถรับมือได้ ไม่ว่าโก่วหานสือร้องเสียงเบาอย่างไร กระบี่ของกวนเฟยไป๋พลันหมุนกลับมามีจิตวิญญาณ เพียงชั่วพริบตาก็จากเทือกเขากลับเข้าสู่ห้องโถง แสงกระบี่ยาวโอ่อ่าสง่าผ่าเผย สูงส่งล้ำเลิศ จะทำลายได้อย่างไร
เพียงชั่วพริบตา ในหัวสมองของเฉินฉางเซิงมีสิ่งที่เป็นไปได้จำนวนนับไม่ถ้วนผุดขึ้นมา แต่กลับไม่สามารถหากระบวนท่าหนึ่งในนั้นที่สามารถจะทำลายได้ หากมีเพลงกระบี่ที่แข็งแกร่งร้ายแรงเหมือนกับกระบวนท่าเวิ่นสุ่ยทั้งสามก็คงจะสามารถตอบโต้ได้ แต่ว่าเขาไม่เคยสอนลั่วลั่ว อีกทั้งเขายังรู้จักเพลงกระบี่ที่อัศจรรย์อันตรายอยู่บ้าง ทว่าตามระดับวิทยายุทธ์ของลั่วลั่วนั้นยากที่จะใช้ได้
จนกระทั่ง ในที่สุดเขาก็เข้าใจความรู้สึกชนิดหนึ่งที่ตั้งแต่เกิดยังมิอาจเข้าใจได้ คิดไปถึงประโยคในตำราที่คิดว่าคงจะไม่เกิดกับตนเองตลอดกาล เมื่อจะต้องใช้ถึงพบว่าตนเองศึกษาตำรามาน้อยนิด
Support your favorite authors and translators in webnovel.com