ดินเเดนเเห่งการฝึกฝน2

ซาวะชิ:หลังจากที่ฉันได้ตายดูเหมือนว่าจะมีตัวตนที่เรียกว่าเทพเจ้าละฉันไม่สามารถฟังฉันของเข้าเต็มได้เพราะมีเสียงเเทรกผ่านเเต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจหรอกว่าเเต่ทำไมชั้นไม่ตกใจกับอะไรเเบบนี้นะหรอเพาะว่าฉันไร้ความรู้สึกเกี่ยวกับการตกใจนะเเละกังวล

เทพเจ้า@#฿&:นี้นายนะ

ซาวะชิ:มีอะไรหรอครับ

เทพเจ้า@#฿&:ฉันนะไกล้ที่จะตายเเล้วข้าเหลืออายุไข้อีก1000ปีเท่านั้นฟังจากเจ้าเจ้าคงคิดว่ามันเยาะเเต่สำหรับข้ามันน้อยมากเพราะว่าข้ามีอายุถึง1000ล้านล้านล้านปีเเล้ว

ซาวะชิ:เอ่อครับ(พร้อมทำสีหน้าไม่เชื่อ)

เทพเจ้า@#฿&:นายอาจไม่เชื่อก็เรื่องของเจ้า

เพราะว่าข้าต้องพาเจ้าไปยังดืนเเดนเเห่งการฝึกฝนของข้า

ซาวาชิ:ดินเเดนเเห่งการฝึกฝนหรอ

เทพเจ้า@#฿&:ใช่เเล้วเจ้าจะต้องอยู่ในที่เเห่งนั้นเป็นเวลา1ล้านล้านล้านปี

ซาวาชิ:ห้าาา..

ซาวาชิถ้านานขนานนั้นฉันได้บ้าตายกันพอดี

เทพเจ้า@#฿&:เดะฉันให้พลังที่จะไม่มีความรู้สึกบ้าจาก

อาการอยู่คนเดียวหรออยู่ที่เดียวเป็นเวลานานให้ละกัน

ซาวาชิ:หืม..

เทพเจ้า@#฿&:ที่ดินเเดนเเห่งการฝึกฝนนะเจ้าจะเป็นอมตะเเละไม่มีวันหิวเเละไม่มีวันง่วงที่นั้นเป็นการจำลอง

จักรวาลที่นั้นจะรีกลับเป็นเหมือนเดินภายใน1ปีถ้าหากมีอะไรเสียหาย

ซาวาชิ:โอ้อย่างงั้นหรอ

เทพเจ้า@#฿&:ใช่เเล้ว.ที่นั้นข้ามอบ

วิชาทุกอย่างที่ข้าเคยฝึก

รวมถึงมีเวทมนตร์ด้วยละ

ซาวาชิ:โอ้อย่างงั้นวันความฝันวัยเด็กของฉันที่จะใช้

เวทมนต์ก็เป็นจริงได้สินะ

เทพเจ้า@#฿&:ใช่เเล้วละ..งั้นข้าจะส่งเจ้าไปเเล้วละ

ซาวาชิ:ได้สิฉันเตรียมจิตใจพร้อมเเล้ว

เทพเจ้า@#฿&:ทำได้ดีงั้นข้าจะให้อีกพลังคือควาเร็วการฝึกเพิ่มขึ้นเป็น1ล้านเท่านะเพาะฉะนั้นเจ้าไปได้เเล้ว

จบ