ตอนที่ 147 ถ่าจี๋กู่ลี่ผู้คิดไปเองฝ่ายเดียว
ถ่าจี๋กู่ลี่ลูบไล้ตะขอในมือซ้ายของตัวเอง สายตาชำเลืองมองผู้อาวุโสเถิงหยวน เนื่องจากนางหันด้านข้างให้ รอยสักด้านซ้ายของใบหน้านางที่อยู่ภายใต้แสงและเงาก็ส่องประกายประหลาดออกมา ผู้อาวุโสเถิงหยวนยิ้ม ยื่นมือออกมาหวังว่าจะลูบคลำตะขอในมือซ้ายของถ่าจี๋กู่ลี่ ทว่านางกลับเบี่ยงตัวหนี
“ข้าเพียงอยากจะดูว่าตะขอเหล็กนี่เหมาะสมกับเจ้าหรือไม่” ใบหน้ายับย่นของผู้อาวุโสเถิงหยวนหัวเราะออกมาเหมือนดอกเบญจมาศที่กำลังเบ่งบาน “ข้านี่ช่างเป็นอัจฉริยะเสียจริง! ที่สามารถสร้างอาวุธดีๆ เช่นนี้ให้เหมาะสมกับเจ้าได้ นังหนู เจ้าควรจะขอบคุณข้านะ!”
ตะขอเหล็กสีดำที่มือซ้ายของถ่าจี๋กู่ลี่นั้นมาจากภูเขาร้อยปักษา หลังจากมาพบผู้อาวุโสเถิงหยวนแล้ว เขาก็ออกแบบขึ้นมาเพื่อนาง แม้ว่าถ่าจี๋กู่ลี่จะรู้สึกว่าการมีของเช่นนี้อยู่บนมือซ้ายจะเป็นเรื่องที่น่ารำคาญอยู่บ้าง ทว่าก็ยังดีกว่าข้อมือว่างเปล่าที่โดนตัดออกเป็นไหนๆ โดยเฉพาะหลังจากที่นางได้ลิ้มรสพละกำลังของตะขอเหล็กแล้ว ถ่าจี๋กู่ลี่ก็ยิ่งใช้ได้คล่องมือมากขึ้น
Support your favorite authors and translators in webnovel.com