ตอนที่ 110 ฟื้น

ตอนที่ 110 ฟื้นสติ

เมื่อหวันเอี๋ยนเลี่ยมีความสุข จิ้งเต๋อก็รู้สึกเบิกบานใจยิ่งนัก ติดตามฝ่าบาทมานานปีเช่นนี้ เห็นพระองค์ทรงกระทำเรื่องราวมากมาย ไม่ว่าจะทั้งสำเร็จหรือล้มเหลว ผิดชอบหรือชั่วดีอย่างไร จิ้งเต๋อเองล้วนมิบังอาจไปตัดสิน เขาหวังเพียงแค่ให้ฮ่องเต้ทรงสำราญพระราชฤทัยเฉกเช่นวันนี้ไปทุกวัน เป็นบ่าวก็ย่อมหวังให้นายมีความสุขเป็นธรรมดา

ไข่มุกราตรีข้างผนังเรืองแสงพร่างพราว ส่องกระทบใบหน้าแย้มยิ้มของหวันเอี๋ยนเลี่ย ทว่าทันใดนั้นหวันเอี๋ยนเลี่ยก็ก้มหน้าลง มองหวันเอี๋ยนหมิงเยว่อย่างละเอียด คิ้วก็พลันขมวดปมแน่น

“จิ้งเต๋อ มีคนลงมาที่นี่” ต่างจากความตื่นเต้นดีใจเมื่อครู่อย่างลิบลับ สีหน้าของหวันเอี๋ยนเลี่ยในยามนี้แปรเปลี่ยนเป็นจริงจังและเคร่งขรึม

ผมของหวันเอี๋ยนหมิงเยว่เป็นระเบียบเรียบร้อย เห็นได้ชัดว่ามีคนมาดูแลหวีสางให้อย่างใส่ใจ แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะหวีสางให้ทุกคราที่มาหานาง แต่หวันเอี๋ยนเลี่ยเองนั้นจำได้อย่างแม่นยำว่าครั้งสุดท้ายที่เขาหวีผมให้หวันเอี๋ยนหมิงเยว่นั้น เขาไม่ได้เลือกปิ่นปักผมที่ประดับด้วยหงโตว (ในภาษาจีนคือ ถั่วแดง) อันนี้มาประดับผมให้นาง