ตอนที่ 103 เซี่ยอวิ๋นซีผู้ไร้ยางอาย

ตอนที่ 103 เซี่ยอวิ๋นซีผู้ไร้ยางอาย

เพียงแรกเห็นหวันเอี๋ยนหมิงเยว่ มู่หรงชีชีก็นึกถึงเจ้าหญิงนิทราในเทพนิยาย นางนอนหลับอย่างสงบอยู่บนเตียงหยกอุ่น สวมชุดกระโปรงแพรสีขาวอันสง่างาม ทั่วทั้งร่างถูกปกคลุมด้วยหมอกขาวจางๆ ราวกับเทพธิดาบนแดนสวรรค์ก็มิปาน เพียงแค่หลับไปเท่านั้น ทำให้ผู้คนไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงดัง เพราะเกรงจะเป็นการรบกวน

ที่แท้ นางก็คือมารดาผู้ให้กำเนิดของตนเองนั่นเอง

ความรู้สึกอันแสนวิเศษกำลังคืบคลานเข้าสู่จิตใจของมู่หรงชีชี คำว่าแม่คำนี้เคยเป็นความฝันลมๆ แล้งๆ ของนาง แต่มาวันนี้กลับกลายมาเป็นความจริงอันจับต้องได้

“ท่านแม่ ข้าคือชีชี ข้ามาหาท่านแล้ว” มู่หรงชีชียื่นมือวางบนข้อมือของหวันเอี๋ยนหมิงเยว่ ชีพจรเต้นช้าแต่กลับปกติ ไม่มีสัญญาณการถูกพิษในร่างกาย และไม่มีพิษกู่เช่นกัน เมื่ออธิบายในมุมชีววิทยาแล้ว ร่างกายของหวันเอี๋ยนหมิงเยว่ก็ไม่ได้รับอันตราย ไม่มีปัญหาใดๆ ที่น่าเป็นกังวล