0670

บทที่ 670 : น้ำตาพ่อแม่หลัว!

________________________________

สองนาทีก่อน

สตูดิโอที่สอง

พ่อแม่ของหลัวอวี่มากันแล้ว ผู้เฒ่าทั้งสองพากันถามจางเย่ซ้ำไปซ้ำมาไม่หยุดปาก ตั้งแต่ก่อนที่ลูกสาวของพวกเขาจะขึ้นเวที กำลังใจไม่สู้ดีที่ลูกสาวได้ออกโทรทัศน์ในครั้งนี้ ท่าทางของพวกเขาบ่งบอกว่าประหลาดใจกันสุดๆ ขณะเดียวกันก็รู้สึกสับสนว้าวุ่นใจ จนลืมตื่นเต้นไปเสียสนิท

พ่อหลัว “อาจารย์จาง ลูกสาวผมแต่ไหนแต่ไรก็ร้องเพลงไม่เอาไหนเลยนะ”

จางเย่หัวเราะกล่าว “จริงหรือครับ?”

แม่หลัวกล่าว “เธอชอบร้องเพลงมาตั้งแต่ยังเล็กแล้วล่ะค่ะ ร้องเพลงได้ทั้งวี่ทั้งวัน กินข้าวก็ร้อง บางทีกลางค่ำกลางคืนยังแอบเอาผ้าห่มคลุมโปงร้องเพลงอีก ตอนเด็กๆ ยังพอว่า แต่พอหลังจากเสียงเปลี่ยนไป คอเธอก็พังซะแล้ว แค่เสียงพูดก็แหบห้าวไปหมด พวกครูที่โรงเรียนต่างบอกว่าถ้าเธอไม่พูดก็ยังดี เพราะพอพูดทีไรเสียงอย่างกับเด็กผู้ชายเลย….เสียงอย่างนี้ อย่าให้ร้องเพลงเลย ใครมาได้ยินก็ต้องบ่นว่ารำคาญเธอกันทั้งนั้น”

จางเย่ถาม “ที่บ้านไม่เคยสนับสนุนเรื่องดนตรีเลยใช่ไหมครับ?”