0164

บทที่ 163 : คู่หูที่เผ่นป่าราบ!

________________________________________________

บริเวณทางเดิน

ประตูลิฟต์เปิดออก

ขณะที่โค้ชชาวเกาหลีและลูกศิษย์ของเขากำลังจะไป ผู้เช่ารายหนึ่งของเหราอ้ายหมิ่นก็ตะโกนออกมา เป็นเสียงของนักศึกษามหาวิทยาลัย “นี่ คุณน้าเจ้าของห้องคะ ฉันได้ยินว่ามีคนมาโฆษณาบอร์ดแบนด์เหรอ? ฉันกำลังอยากติดอยู่พอดี สัญญาของบริษัทเก่าก็หมดไปแล้ว แถมสปีดก็ช้าด้วย เลยว่าจะลองเปลี่ยนเจ้าดู อ้าว คนล่ะ?”

เหราอ้ายหมิ่นตะโกนเรียกทั้งสองคน “เฮ้ นี่พวกนายกำลังจะได้ลูกค้าแล้วนะ!”

แต่ทั้งสองคนกลับแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น รีบวิ่งเข้าลิฟต์ ติ๊ง ปิดประตูลง

เหราอ้ายหมิ่นประหลาดใจ “เอ๊ะ ไอ้สองคนนี่มันโง่รึเปล่า ลูกค้ามาถึงที่กลับไม่มาทักทาย? ไม่อยากได้ค่าคอมมิชชั่นกันรึไง? เหอะ โง่จริงๆ เลย”

นักศึกษาสาวก็ผิดหวัง “ถ้าไปแล้วก็ช่างเถอะค่ะ”

เหราอ้ายหมิ่นบอก “เธอไปลองเช็กที่ตึกดูสิ พวกเขาน่าจะมีจุดเชื่อมสัญญาณที่นี่นะ ถูกมากเลย สองปีแค่ 998 เอง”