1788 แค่มือเดียวยังไม่ไหว
บทที่ 1788 แค่มือเดียวยังไม่ไหว
“พวกเจ้าได้ยินกันไหม? ไอ้หมอนั่นที่มันตั้งกลุ่มกับท่านพี่ไป่หลี่โดนนางเตะออกกลุ่มแล้ว”
“ได้ยินมาสิ แล้วพวกเจ้าอยากจะไปหาตัวมันกันหรือ? ข้าได้ยินมาว่าใครที่ไปหามันล้วนแล้วแต่ถูกปล้นจนหมดตัวไม่เหลือแม้แต่กางเกงใส่กลับเลยนะ!”
“ไอหมอนี่มันจะโหดร้ายเกินไปแล้ว! ไม่นึกเลยว่าแท้จริงมันจะเก่งกาจขนาดนี้! แต่ไม่ว่ายังไงมันก็คงต่อสู้ข้ามขั้นไปได้อีกไม่นานนัก ข้าได้ยินว่าตอนนี้ต้วนชิงหงและจงฮันหลินก็เริ่มออกตามหาตัวมันกันแล้ว”
...
ไป่หลี่ชิงหยานนั้นมั่นใจในความเก่งกาจของตัวเองมากทำให้สถานที่ที่นางไปล้วนแล้วแต่เป็นสถานที่เปี่ยมไปด้วยอันตราย ไม่เช่นนั้นนางก็คงไม่ได้ไปเจอสัตว์อสูรที่ทรงพลังอย่างเจ้าอสูรขนหนาหยกสามตาเข้า
สถานที่เช่นนั้นมันย่อมมีผู้เข้าสอบคนอื่นๆ เข้าไปน้อยมาก
เมื่อเย่หยวนแยกตัวจากไป่หลี่ชิงหยาน มันจึงเป็นการดึงดูดให้ผู้คนจำนวนมากรีบเข้ามาหาตัวเขากันในทันที
คนทั้งหลายต่างคิดว่าเขาอ่อนแอและจะมารังแกให้หายอิจฉา ใครจะไปคิดว่าแทนที่จะได้กินไก่ กลับเป็นตัวพวกเขาเองที่ถูกเย่หยวนปล้นกลับจนไม่เหลือแก้วอสูรศักดิ์สิทธิ์ติดตัวแม้สักชิ้น
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com