456 ถามใจ

บทที่ 456 ถามใจ

จงเยวี่ยมาที่ค่ายใหญ่ เขาพักที่นี่ชั่วคราว

เขาออกไปเก็บสมุนไพรทุกวัน และกลับมาเพื่อหารือเกี่ยวกับวิชาการแพทย์กับแพทย์ทหาร ทานข้าวกับจงซู่จากนั้นก็แยกย้ายไปพักผ่อน

ท่าทีเช่นนี้เหมือนกับที่เขาพูดในวันนั้นจริงๆ เขาพูดในส่วนของเขา เมื่อพูดจบแล้วจงซู่จะเลือกอย่างไรเขาจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว

แต่เพราะคำพูดของเขาทำให้จงซู่นอนไม่หลับ

วันนั้นจงเยวี่ยถามตนว่าควรช่วยเหลือหรือไม่ เขาตอบไปว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องของคนหนึ่งคน แต่เป็นเรื่องของรากฐานของแคว้นและความมั่นคงของสถานการณ์ทางการเมือง น้องหก ข้าไม่สามารถลากตระกูลจงเข้ามาเกี่ยวข้องเพราะความรู้สึกส่วนตัว”

“เช่นนั้นแม้เขาจะเสียชีวิตอย่างไร้ความยุติธรรม พี่ใหญ่ก็ไม่คิดช่วยเหลือใช่หรือไม่”

จงซู่เงียบ

จงเยวี่ยพูดอีกว่า “การมีอยู่ของเขาคุกคามเสถียรภาพของสถานการณ์ทางการเมืองจริงหรือ พี่ใหญ่ถามใจตนเองดูว่ากลัวความไม่สงบทางการเมืองหรือกังวลว่าตระกูลจะเสียความโปรดปรานจากฝ่าบาท”

“ก็ควรคิดถึงทั้งสองเรื่อง”

“เช่นนั้นก็ตอบแยกกัน พี่ใหญ่ ท่านคิดว่าการช่วยเหลือเขาจะทำให้เกิดความวุ่นวายทางการเมืองหรือไม่”