285 โอกาส

บทที่ 285 โอกาส

เสียงม้าดังจากภายนอกกระโจม วันแรกของเทศกาลชิวเลี่ย ทุกคนต่างมีความสุขกับงานในครั้งนี้

ไม่ว่าจะเป็นขุนนางหรือทหารต่างร่วมกันย่างเนื้อกินชิ้นใหญ่ซึ่งเป็นเหยื่อที่ล่ามาได้ ดื่มสุรา ร่วมกันนึกถึงชีวิตทหารที่ยกทัพไปเหนือใต้ในรัชสมัยของไท่จู่ จินตนาการถึงภาพที่สวยงามของวันหนึ่งเมื่อรวมใต้หล้าเป็นหนึ่งเดียวได้

อาสวนกับเสี่ยวถงนั่งเคียงข้างกันอยู่หน้าประตูกระโจม ทั้งสองมองท่าทางยินดีปรีดาของพวกเขาทั้งๆ ที่ใจรู้สึกจมดิ่ง

“คุณชายจะสงบลงหรือไม่” เสี่ยวถงถามอย่างเป็นกังวล

อาสวนตอบรับเสียง “อืม” ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

เสี่ยวถงถามอย่างวิตกกังวล “หมายความว่าอย่างไร”

อาสวนถอนหายใจแล้วตอบว่า “ตอบยาก ทั้งชีวิตของคุณชายไม่มีวันไหนมีความสุขเท่าหลายวันมานี้เลย”

“ใช่!” เสี่ยวถงพูดด้วยใบหน้าเศร้า “แม่นางหมิงเป็นคนดี”

อาสวนไม่พูดอะไร อันที่จริงเขาไม่ได้เห็นด้วยกับเรื่องนี้มากนัก ไม่ใช่ว่าแม่นางหมิงไม่ดี แต่นางเอาแน่เอานอนไม่ได้ เขาคิดว่าคุณชายรั้งนางไว้ไม่ได้ หากเป็นเช่นนั้นละก็คุณชายต้องเสียใจมากแน่