110 อพยพ

บทที่ 110 อพยพ

คืนนี้เป็นคืนที่ไม่หลับใหล วัดเป่าหลิงสว่างไสวเป็นอย่างมาก

“นี่มันอะไรกัน เกิดอะไรขึ้น” ฮูหยินผู้เฒ่าได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านนอกก็รู้สึกหวาดหวั่นในใจ

นางเป็นคนที่ผ่านสงครามมาแล้วเมื่อนางยังเยาว์วัยเคยอยู่ท่ามกลางความวุ่นวายในใต้หล้า ภาพทหารเข้าล้อมเมืองนางก็เคยเห็นมาแล้ว เมื่อได้ยินเสียงนี้นางจึงรู้ว่าเป็นเสียงฝีเท้าของกองทหาร

ฮูหยินสองรีบส่งคนไปดูทันทีหลังจากนั้นไม่นานนางก็กลับมาแล้วรายงานว่า

“ทหารเจ้าค่ะ มีทหาร!”

ทุกคนในห้องแตกตื่น จะมีทหารได้อย่างไรไฟไหม้ที่ภูเขาก็ดับลงแล้วไม่ใช่หรือ แล้วทหารพวกนั้นมาทำอะไรกัน

ในขณะนั้นหมิงเฉิงก็กลับมา

“ท่านย่า ท่านป้าสอง ท่านแม่ขอรับ” เขาทำความเคารพแล้วพูดว่า “พวกท่านอย่ากลัวไปเลย พวกเขาเป็นทหารที่ใต้เท้าเจี่ยงส่งมา ตอนนี้เกิดเรื่องที่วัดเป่าหลิง ใต้เท้าเจี่ยงกำลังจัดการอยู่ขอรับ”

“แม้แต่กองกำลังก็มาด้วยหรือเกิดอะไรขึ้นกันแน่” ฮูหยินผู้เฒ่ารีบถาม

หมิงเฉิงส่ายหน้า “เรื่องนี้ยังไม่สามารถพูดได้ในตอนนี้ขอรับ ตอนนี้พวกเราทำได้เพียงรออยู่เฉยๆ ขอรับ”