ตอนที่ 465

ตอนที่ 465 จูบได้แล้ว ฟู่อวิ๋นเซินได้ใจ

สำนักงานใหญ่ของหน่วยอีจื้ออยู่เขตชานเมือง โดยรอบไม่มีคน มีแค่ต้นไม้

พวกทีมย่อยถูกส่งออกไปหมดแล้ว การฝึกของสมาชิกใหม่ก็สิ้นสุดลงแล้วในเวลานี้

ตอนนี้ไม่มีใครเลยจริงๆ

แม้แต่นกก็ไม่มี

ฟู่อวิ๋นเซินถามอย่างสุภาพและเกรงใจ ไม่เหมือนยามปกติที่พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

หาได้ยากที่เขาดูจริงจัง

เล่นเอาอิ๋งจื่อจินก็อึ้งไปชั่วขณะ

นิ้วของฟู่อวิ๋นเซินค่อยๆ ประคองใบหน้าของเธอ โน้มใบหน้าลงเข้าหาเธอ

ลมหายใจของทั้งสองคนสาดรดกัน มีกลิ่นของไม้กฤษณาอ่อนๆ

อิ๋งจื่อจินสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขาอย่างชัดเจน

หนักแน่นและอ่อนโยน

ผ่านไปไม่กี่วินาทีฟู่อวิ๋นเซินก็ถามอีกครั้ง น้ำเสียงอมยิ้ม “ได้ไหม”

เสียงของเขาไพเราะเสมอ เวลานี้โทนเสียงถูกกดให้ต่ำลงยิ่งดูเย้ายวนมีเสน่ห์

อิ๋งจื่อจินเอามือนวดใบหู มองดวงตาดอกท้อที่ลุ่มลึกอย่างเป็นธรรมชาติของเขา เงียบไปเล็กน้อยแล้วตอบ “ได้แหละ”

พอสิ้นเสียงนี้ก็มีริมฝีปากประกบกับปากของเธอ

ขนตาของอิ๋งจื่อจินสั่นไหวเล็กน้อย

ฟู่อวิ๋นเซินก้มหัว มือข้างหนึ่งประคองศีรษะของเธอ มืออีกข้างโอบเอวเธอ กระชับเธอเข้ามาในอ้อมกอด

ท่าทางของเขาดูรุกเร้า