ตอนที่ 339

ตอนที่ 339 ความจริง เห็นอนาคตของอิ๋งจื่อจิน

หรือแม้กระทั่งเสียงหายใจก็ไม่ได้ยิน

มีแต่ความเงียบ

เจียงหรานวางตะเกียบลง หัวใจราวกับถูกมือใหญ่ขย้ำ เขาเรียกอีกครั้ง “แม่?”

ทว่าปลายสายยังคงไม่มีเสียง ถึงแม้หูของเจียงหรานจะไม่ไวเท่าหลิงฉงโหลว แต่ก็เหนือกว่าคนทั่วไปมาก ความเคลื่อนไหวแม้เพียงน้อยนิดล้วนหนีไม่พ้นหูของเขา

อีกทั้งโทรมาแล้วเป็นแบบนี้ไม่ใช่นิสัยของเจียงฮว่าผิง

เจียงฮว่าผิงโทรหาเขาไม่มีทางไม่พูดอะไร

เกิดเรื่องแล้ว หลังจากที่คำนี้ผุดขึ้นในสมองของเจียงหราน ลมหายใจของเขาก็ถี่เร็วขึ้น

เจียงหรานตั้งสติ พูดครั้งที่สาม เขาแสร้งทำเป็นเหมือนไม่รู้เรื่อง

“แม่ พูดสิ ทำไมทุกครั้งชอบทำให้ลูกชายตัวเองตกใจอยู่เรื่อย”

“ไม่มีอะไร”

น้ำเสียงราบเรียบเป็นเสียงของเจียงฮว่าผิง

แต่เจียงหรานฟังออกว่าน้ำเสียงของแม่ดูไม่ชอบมาพากล

“ไม่มีอะไรก็ดี” เจียงหรานแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องต่อ “คิดว่าแม่จะมาอัดผมอีกแล้วเสียอีก”

ทางนั้นกดตัดสายทิ้งไปทั้งแบบนี้

เจียงหรานรีบเปิดระบบพิกัดในโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว บนนั้นมีจุดสีแดงกะพริบอยู่ตลอด

จุดสีแดงอยู่ห่างจากเขาแปดร้อยกิโลเมตร

นี่คือพิกัดของเจียงฮว่าผิง