ตอนที่ 113

ตอนที่ 113 วันนี้คุณอิ๋งตัดสินใจแทนจงซื่อ

คำพูดนี้ที่โพล่งขึ้นมาทำให้รอยยิ้มของยูจีนหุบลง

เขาหน้านิ่วมองไปทางประตูของห้องรับรองแขก

ตรงนั้นมีเด็กสาวอยู่คนหนึ่ง

ผิวพรรณของเธอขาวผ่องเป็นยองใย

ดวงตาหงส์เชิดขึ้นเล็กน้อย เปล่งประกายวูบไหว

สายตาแน่วแน่ สีหน้าเย็นชา

เธอมองตรงไปข้างหน้า

ทั้งๆ ที่บุคลิกสุภาพ แต่กลับขรึมดุจน้ำลึก ยิ่งเป็นการเพิ่มความกดดัน

สายตาที่มองมาทำให้ยูจีนใจหายวาบ สังหรณ์ใจว่ากำลังจะมีเรื่องไม่ดีตามมา

แต่เพียงชั่วพริบตาเขาก็แอบกระแอมเสียง

ก็แค่เด็กสาววัยสิบเจ็ดสิบแปด จะทำอะไรได้

คงแค่มาเล่นๆ

แต่เขากลับรู้สึกกลัวจริงๆ ไปชั่วขณะ

ยูจีนไม่ได้มองเด็กสาวอีก แต่หันไปทางผู้เฒ่าจงทำสีหน้าเกรงใจแต่ห่างเหิน “ในเมื่อประธานจงไม่ยอม งั้นพวกเราก็ไม่มีอะไรต้องคุยกัน เวลาก็ล่วงเลยมานานแล้ว ลากันตรงนี้แล้วกันครับ”

เขาออกจากห้องรับรองแขกไม่ได้

“วางสัญญาลง” อิ๋งจื่อจินพิงประตู หันหน้ามาแล้วพูดซ้ำอีกครั้ง “พวกเราเซ็น”

“ไม่ได้ เซ็นไม่ได้เด็ดขาด!” ผู้ถือหุ้นวัยกลางคนพูดเสียงแข็ง “เฝ่ยชุ่ยไจเป็นหัวใจสำคัญของจงซื่อกรุ๊ป จะชดใช้ด้วยอะไรก็ได้แต่ไม่ใช่เฝ่ยชุ่ยไจ”