บทที่ 7 ถูกรุมทำร้าย (1)
บทที่ 7 ถูกรุมทำร้าย (1)
หลังจากพูดคุยรายละเอียดอื่นๆอีกเล็กน้อย หลี่อี้เทียนก็เลื่อนเปิดกระจกรถลงใหม่ ซึ่งเมื่อครู่ที่พูดคุยกับน้องสาวเขาก็ปิดกระจกไปก่อน ตอนนี้ตั้งใจจะเจรจากับแก๊งเงินกู้อีกครั้ง จึงต้องเลื่อนกระจกลงมา แต่เพื่อความปลอดภัยก็ไม่ได้เลื่อนลงเยอะนัก เลื่อนลงแค่หนึ่งในสี่ให้พอส่งเสียงสนทนากับคนภายนอกได้
"เฮ้ย! ยังไม่ลงมาอีกเหรอ!! มึงจะเอายังไงกันแน่"
"ฉันยินดีจ่ายเงินให้พวกนาย ทั้งเงินต้นทั้งดอกเบี้ย แต่พวกเราต้องการหนังสือสัญญากู้เงิน และคำยืนยันว่าพวกนายจะไม่ตามมารังควานพวกเราอีก"
"ทั้งเงินต้นและดอกเบี้ย!! สิบสองล้านนั่นพวกมึงมีจ่ายงั้นเหรอ อย่ามาพูดมั่วซั่ว "
"พวกเรามีจริงๆ พวกนายมาทวงเงินไม่ใช่เหรอ ฉันยืนยันจะจ่ายหนี้คืนให้แล้ว ยังไม่พอใจอะไรอีก"
"ก็กูไม่เชื่อน้ำหน้าอย่างพวกมึงไงว่าจะมีปัญญาหาเงินมาใช้หนี้ได้" ไอ้คนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าตะคอกกลับ
"ฉันจะจ่ายเงินคืนพวกนายแล้วนี่ไง นายแค่เอาสัญญามาคืนกับรับรองว่าจะไม่ตามมารบกวนพวกเราอีกก็จบแล้ว!"
"กูไม่จบ!! ถ้ามึงอยากจะจ่าย มึงเอาเงินสดมาให้กูที่นี่เดี๋ยวนี้!!"
"ถ้าอยากได้เงินสดก็ได้ แต่พวกนายต้องปล่อยให้พวกเราไปธนาคารถอนเงินออกมาก่อน"
"ไม่!! กูจะเอาเงินสดตอนนี้ ตรงนี้ เดี๋ยวนี้!!
ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายเงิน ก็เอาน้องมึงมาขัดดอกก่อน หน้าตาแบบนี้เอาไปขายซ่องก็คงได้เงินไม่น้อย"
"ใช่ แต่ก่อนจะเอาไปขายก็เอามันมาให้พวกเราเล่นสนุกสักหลายๆรอบ ฮ่าๆ"
เหล่าลูกน้องเริ่มตะโกนโหวกเหวกโวยวาย พวกมันพูดคุยรับส่งกันอย่างออกรส สายตาที่จ้องผ่านกระจกมามองซีหลินก็เต็มไปด้วยความหยาบโลนน่าสะอิดสะเอียน
หลี่อี้เทียนไม่ใช่คนโง่ หลังจากเจรจาแล้วไม่มีความคืบหน้า ทั้งคำพูดคำจาของพวกมันก็ทำให้เขาคาดเดาได้ว่า คนพวกนี้ไม่ได้คิดจะมาทวงเงิน แต่มันมาหาเรื่องด้วยเจตนาร้ายมากกว่า
เมื่อได้ยินว่าพวกมันวางแผนจะทำอะไรกับน้องสาวของเขา ชายหนุ่มก็ไม่สามารถรั้งอยู่ที่นี่ให้น้องสาวและตัวเองเสี่ยงอันตรายได้ เขาเหยียบคันเร่งเบี่ยงรถพยายามขับฝ่าพวกมันออกไป แก๊งเงินกู้ไม่ยอมให้พวกเราหลบหนี เรื่องลุกลามกลายเป็นความรุนแรง พวกที่มีอาวุธหลายคน ทุบค้อนทุบไม้ลงมาที่ตัวรถ ทั้งกระจกหน้ากระจกข้าง ล้วนแตกกระจาย เมื่อกระจกแตกแล้วก็เอื้อมมือเข้ามาปลดล็อก จากนั้นก็ลากตัวซีหลินกับหลี่อี้เทียนลงมาด้วยกำลังรุนแรง พอดึงอี้เทียนออกมาได้แล้วก็ใช้ทั้งหมัดเท้าและอาวุธที่ตัวเองมีรุมทุบตีเขาไม่ยั้ง
ส่วนสถานการณ์ของซีหลินก็น่ากลัวมาก ผู้ชายสามคนฝั่งนี้พอดึงเธอออกจากรถได้แล้วก็พยายามลากเธอไปที่พกหญ้าข้างทาง ทั้งตบหน้าชกท้อง กระชากเสื้อของเธอจนเปิด มีเจตนาที่จะเอาเธอไปข่มขืน
ซีหลินกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว เธอไม่คิดเลยว่าเรื่องมันจะรุนแรงถึงขั้นนี้ เธอคิดว่าตัวเองมีเงินอยู่ หากต้องเจอแก๊งเงินกู้จริงๆ ก็น่าจะเจรจาจ่ายหนี้ให้พวกมันแล้วจบเรื่องอันตรายนี้ไปได้ แต่สถานการณ์ที่เกิดขึ้นจริงกลับไม่เป็นอย่างที่คิด เพราะไอ้แก๊งนี้มันไม่ได้ต้องการมาทวงเงิน แต่มันต้องการใช้ข้ออ้างนี้เพื่อมาทำร้ายเธอกับพี่ชาย!!
ซีหลินถูกผลักล้มลงไปในกอหญ้า ตอนที่ไอ้ชั่วคนหนึ่งกำลังจะโถมตัวลงมาหา หญิงสาวก็คว้าก้อนหินที่ข้างทางฟาดไปที่ศีรษะของมันจนเลือดไหล ฉวยจังหวะที่พวกมันทั้งสามคนยังตกใจรีบวิ่งหนีออกมา พวกมันได้สติก็รีบตามไล่ล่า!!
รองเท้าส้นสูงไม่เหมาะนักกับการวิ่งหลบหนี ทั้งสรีระร่างกายของเธอก็แข็งแรงสู้ชายฉกรรจ์ไม่ได้ แม้จะวิ่งจนสุดชีวิต แต่ซีหลินก็เกือบจะถูกพวกมันจับได้ เธอตกใจกลัววิ่งเข้าไปปะทะกับกำแพงหนาบางอย่าง กำแพงนั้นคือชายหนุ่มในชุดสูทร่างสูงไหล่กว้างคนหนึ่ง เขาดึงเธอไปซ่อนข้างหลัง แล้วยกเท้ายันเข้าใส่ร่างไอ้โจรคนแรกที่วิ่งเกือบจะถึงตัวเธอ จนมันหงายหลังล้มลงไปกับพื้น โจรอีกสองคนที่วิ่งตามมาก็โดนชายร่างใหญ่ที่น่าจะเป็นพรรคพวกของชายในชุดสูทคนนี้เข้าไปจัดการ
"คุณหนูซีหลินเป็นยังไงบ้างครับ"
เสียงสุภาพของชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยถามมาจากด้านข้าง ซีหลินหันไปมอง ใช้แสงไฟหน้ารถของรถหลายคันที่จอดอยู่ตอนนี้ทำให้พอมองเห็นใบหน้าของเขาได้บ้าง เหมือนชายคนนี้จะเป็นหนึ่งในกลุ่มนักธุรกิจที่เธอเจอบนสะพาน ส่วนผู้ชายที่ยืนป้องกันให้ข้างหน้าเธอตอนนี้ แม้จะมองจากข้างหลังเห็นเพียงใบหน้าด้านข้าง ซีหลินก็จำได้ว่าเขาคือซ่งเว่ยหนาน!!
"ช่ะ…ช่วยด้วย!! ช่วยพี่ชายฉันด้วยค่ะ พี่กำลังถูกพวกมันรุมทำร้าย" ซีหลินไม่มีเวลามาสงสัยว่าคนเหล่านี้มาที่นี่ได้อย่างไร เธอรู้จากนิยายว่าซ่งเว่ยหนานไม่ใช่คนร้าย เขาเป็นพระรองคนสำคัญ เป็นสุภาพบุรุษผู้เพียบพร้อม จนทำให้นางเอกหวั่นไหวเป็นศัตรูหัวใจของพระเอกมากกว่า ขอความช่วยเหลือจากเขาย่อมไม่ผิดพลาดแน่นอน
"ช่วยพี่ชายฉันด้วยค่ะ ช่วยพี่ชายฉันด้วย!!"
เธอเขย่าแขนร้องบอก เขาหันมามองเธอ แล้วพยักหน้าให้ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ เป็นเชิงออกคำสั่ง ชายคนนั้นมีสีหน้าแหยๆ แต่ก็ยอมคลายเนกไท ถอดเสื้อสูท แล้วพุ่งตรงไปหากลุ่มนักเลงที่กำลังรุมทุบตีหลี่อี้เทียนทันที ชายร่างใหญ่ที่จัดการโจรสามคนที่พยายามจะข่มขืนเธอจนหมอบราบแล้ว ก็รีบวิ่งเข้าไปช่วยพี่ชายเธออีกแรง จุดนี้เหลือแค่เธอกับซ่งเว่ยหนานและโจรที่นอนร้องโอดโอยอีกสามคน
ซีหลินไม่รู้ว่าโจรสามคนนี้จะฟื้นมาอีกหรือเปล่า เธอรีบก้มหาอาวุธ เจอท่อนไม้ท่อนหนึ่งก็หยิบมันมาถือเอาไว้ด้วยมือสั่นเทา เธออยากวิ่งเข้าไปช่วยพี่ชายด้วย แต่กลัวเข้าไปเกะกะการต่อสู้ของคนฝั่งเรา จึงทำได้แค่ยืนระวังอยู่ตรงนี้ คิดไว้ว่าอย่างน้อยก็มีประโยชน์ คอยจับตาไอ้สามคนนี่ ถ้าเห็นมันลุกขึ้นก็จะได้ใช้ไม้นี่ถ่วงเวลามันเอาไว้ อย่างน้อยก็ช่วยป้องกันไม่ให้มีคนเข้าไปรุมทำร้ายพี่เพิ่มเติม
เสียงต่อสู้เสียงร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นไม่หยุด วันเวลาเหมือนไหลช้ากว่าปกติ ขณะที่ซีหลินหวาดกลัวจนไม่รู้จะทำอย่างไร เสียงหวอไซเรนของรถตำรวจกลุ่มใหญ่ก็ดังขึ้น จุดประกายความหวังให้กับเธอ
เจ้าหน้าที่หลายสิบนายพร้อมอาวุธครบมือ เข้าเคลียร์สถานที่เกิดเหตุ จับกุมคนร้าย ช่วยพี่ชายของเธอออกมาได้ในที่สุด ซีหลินเป็นห่วงพี่ชายมาก กำลังจะวิ่งเข้าไปหา ก็ถูกซ่งเว่ยหนานดึงเอาไว้
"คุณแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน ค่อยเข้าไป"
"อ๊ะ" เมื่อได้ยินคำเตือนนั้นหญิงสาวก็ก้มลงมองตัวเองแล้วรีบดึงสาบเสื้อสูทเข้ามาชิดกันด้วยความตกใจ เธอลืมไปเลยว่าเสื้อผ้าของตัวเองถูกกระชากเปิดตอนที่ถูกไอ้โจรชั่วสามคนนี้พยายามข่มขืน