0639 ตระกูลเสินหนง

บทที่ 639 ตระกูลเสินหนง[footnoteRef:1] [1: เสินหนง คือ ชื่อเทพแห่งการกสิกรรมในตำนานบรรพกาลของจีน]

“ร้องทำไม! ข้าตกใจหมด” จินเฟยเหยาใช้ฝ่ามือตบศีรษะเด็กหญิงแล้วด่าทออย่างอารมณ์เสีย จริงๆ เลย ถ้าเรียกเผ่าเสินหนงกับสัตว์มารมาจะทำอย่างไร ตนเองยังไม่ได้ตกลงกับเด็กหญิงคนนี้เลย ถ้าถูกเผ่าเสินหนงเห็นก็ยุ่งแล้ว

เด็กหญิงถูกจินเฟยเหยาใช้ฝ่ามือตบจนใบ้กินและมองนางอย่างตกตะลึง ผ่านไปครู่หนึ่งจึงมีปฏิกิริยา เอ่ยติดอ่างอย่างหวาดกลัว “เจ้า! เจ้าเป็นคนของสามเผ่า!”

“ใช่ แต่เจ้าไม่ต้องกลัวขนาดนั้น ข้าไม่ได้ทำอะไรเลยแถมยังช่วยเจ้าด้วย” จินเฟยเหยารีบเอ่ย ถ้าจู่ๆ เด็กหญิงตะโกนเรียกเผ่าเสินหนงมา ตนเองคงยุ่งยาก

“ช่วยข้าหรือ?” เด็กหญิงอึ้งไปนิด

จินเฟยเหยาโยนใบไม้ลายด่างไปไว้เบื้องหน้านาง “เจ้ากินสิ่งนี้ใช่หรือไม่? ตอนข้าเห็นเจ้าเจ้าเกือบจะตายแล้ว สิ้นเปลืองเรี่ยวแรงข้าไปตั้งเยอะจึงช่วยเจ้ากลับมาได้ อย่าเพิ่งสนใจข้าเลย ตรวจสอบในร่างกายดูว่ามีตรงไหนผิดปกติหรือไม่”