0624 เย้ยหยันกลับ

บทที่ 624 เย้ยหยันกลับ

จินเฟยเหยาเข้าสู่ในภูเขา พื้นที่ว่างด้านในก็สูงขึ้น เป็นถ้ำขนาดใหญ่ตามธรรมชาติ หลังเส้นทางแคบๆ ที่เข้ามาจากภายนอก ด้านในเป็นหินงอกหินย้อยประหลาดหลากหลายสีสันนานารูปแบบ ขึ้นบันไดศิลาข้ามสะพานข้ามแม่น้ำใต้ดิน สุดท้ายมาถึงห้องโถงอันกว้างขวาง

พอนางเอียงศีรษะไปมองก็พบหลันจิงนั่งอยู่ตรงตำแหน่งที่เข้าใกล้ด้านใน มีสิ่งของเล็กๆ เป็นประกายวาบขึ้นบนคอ เชื่อมไปจนถึงแท่นสูงทางด้านข้าง หวาหวั่นซีกำลังถือพัดขนนกยืนอยู่บนแท่นสูง กระพือพัดด้านหน้าทรวงอกเบาๆ เลิกคิ้วมองดูนางด้วยสีหน้าเปี่ยมเสน่ห์

ชายหูชายตาให้ข้าทำไม! จินเฟยเหยาถลึงตาใส่นาง เห็นใช้ชีวิตอยู่ดีมีสุข ส่วนยามนี้พั่งจื่อก็วิ่งปรูดมา อยู่ด้วยกันมานานปี ขอเพียงจินเฟยเหยาปรากฏตัวขึ้นรอบกายมันจะรู้ได้ทันทีเหมือนสุนัขได้กลิ่นเนื้อติดกระดูก

มันนอนพังพาบบนหน้าต่างมองลงไป ดูพลางเอ่ยว่า “คนอยู่ที่ใด ทำไมจึงมองไม่เห็น?”

“นางปลอมตัวเป็นบุรุษ คนสวมหน้ากากก็คือนาง” หวาหวั่นซียิ้มให้จินเฟยเหยาที่อยู่กลางกลุ่มคน