0342 สวัสดี พบกันอีกแล้ว

บทที่ 342 สวัสดี พบกันอีกแล้ว

คนเดินเข้ามาใกล้ทุกที ครู่หนึ่งก็เดินมาถึงเบื้องหน้า คนผู้นั้นหยุดฝีเท้ายืนห่างออกไปห้าก้าว ดวงตาของจินเฟยเหยามองดูรองเท้าผ้าสีขาวของเขา เดินอยู่บนพื้นที่เต็มไปด้วยเนื้อเน่าเปื่อยและคราบโลหิต กลับยังมีสีขาวหิมะราวกับของใหม่ ไม่เปื้อนคราบสกปรกเลยสักนิด

คนผู้นี้ถือร่ม เปิดเผยใบหน้าที่ทำให้คนประหลาดใจออกมา

นั่นเป็นใบหน้าขาวซีดเหมือนอ่อนแอ เส้นผมยาวสีขาวใช้ปิ่นไม้สีดำเกล้าผมเสียบไว้ตามใจชอบ ดวงตาของเขาข้างหนึ่งสีเทาข้างหนึ่งสีดำ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นนัยน์ตาหยินหยาง

เขาหน้าตาหล่อเหลาสง่างาม หางตาชี้ขึ้นนิดๆ บนใบหน้ามีรอยยิ้มอ่อนโยนใจดี พยักหน้าให้จินเฟยเหยาเบาๆ “เอ๋ เทาเที่ย? สวัสดี พบกันอีกแล้ว”

พยักหน้าทักทายตามมารยาทเสร็จ เขาก็กางร่มเดินต่อ

นี่มันเรื่องอะไรกัน! จินเฟยเหยามองเขาอย่างตะลึงงัน ไม่รู้จักนะ เหตุใดจึงทักทายราวกับคนคุ้นเคย อีกทั้งแค่พยักหน้าให้แล้วจากไป ในเมื่อรู้จักก็ต้องพูดหลายประโยคหน่อยมิใช่หรือ!

“อา สหายเซียนโปรดหยุดก่อน” จินเฟยเหยารีบวิ่งตามไปแล้วตะโกนเรียกเขา

บุรุษผู้นั้นหันหน้ามาเอ่ยถามอย่างสงสัย “มีธุระอะไรกับข้า?”