0248 มีงูตรงหว่างขา
บทที่ 248 มีงูตรงหว่างขา
“อย่าเอ่ยถึงเรื่องนี้ได้หรือไม่ รีบช่วยข้าออกไป เจ้าฟันกรงพังก็ถือว่าออกทางประตูหลักแล้ว” ไห่หลันอินขมวดคิ้ว คิดจะร่ำไห้ออกมาอีก
จินเฟยเหยาหมดวาจา นี่หมายความว่าอย่างไร ถ้าช่วยนางไว้ตลอดทางต้องยุ่งยากไม่หยุดแน่ แต่ขอเพียงช่วยนาง ไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องอื่น เอาตานสัตว์ปิศาจหลายร้อยเม็ดมากินต่างข้าวก็น่าจะไม่มีปัญหา
แต่ไม่ว่ากินตานสัตว์ปิศาจหรือกินอาหาร จินเฟยเหยาก็พบว่าตนเองยิ่งกินยิ่งยากจน ยิ่งยากจนก็ยิ่งกินเก่ง เป็นเช่นนี้ต่อไปต้องมีสักวันที่นางต้องตายเพราะปัญหาเรื่องกินอาหาร ทั้งยังหิวตายไม่ใช่อิ่มตาย
“พาเจ้าจากไปย่อมได้ เพียงแต่มีผลประโยชน์อะไรให้หรือไม่?” จินเฟยเหยาครุ่นคิด รู้สึกว่าพูดกับคนเช่นนี้ต้องพูดตรงๆ จะดีกว่า ถ้าสมองของนางใช้การไม่ได้ ฟังไม่เข้าใจความหมาย ก็ต้องกระอักกระอ่วนทั้งยังเปลืองวาจาไปเปล่าๆ
“หา?” ไห่หลันอินตะลึงงัน รู้สึกไม่เคยชินอยู่บ้าง
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com