0095 ฝันหวานแตกสลาย

บทที่ 95 ฝันหวานแตกสลาย

“พั่งจื่อ พวกเราขึ้นไปจากตรงนี้เถอะ” จินเฟยเหยาและพั่งจื่อยืนอยู่ด้านล่างภูเขาเห็ด มองบันไดศิลาที่เต็มไปด้วยตะไคร่ ซึ่งนำไปสู่ยอดเห็ดด้านบนซึ่งเป็นชั้นที่ใหญ่ที่สุด มองไกลๆ สามารถเห็นได้ว่าด้านบนมีอาคารอันงดงามหลังหนึ่ง พลังวิญญาณอันเข้มข้นลอยออกมาจากที่นั่นตลอดเวลา ไม่ต้องคิดก็รู้ ด้านในต้องมีของวิเศษจำนวนไม่น้อย

เกรงว่ามีอันตราย เนี่ยนซีและต้านิวจึงกลับเข้าไปในอ่างมายาจิ่งเทียน และใส่กล่องหยกที่บรรจุหญ้าวิญญาณเหล่านั้นลงไปด้วย ให้ต้านิวปลูกในกระถางดอกไม้พวกนั้น

“ไป” จินเฟยเหยาพาพั่งจื่อเดินขึ้นบันได การย่างเท้าครั้งนี้สัมผัสถูกการป้องกันของภูเขาเห็ด ทว่ากลับไม่ทำให้คนรู้สึกถึงอันตราย นางยื่นมือออกมาแกว่งในความว่างเปล่าเบื้องหน้า ไม่ปฏิเสธนาง ท่าทางจะเข้าไปได้

จินเฟยเหยาเผยสีหน้ายินดี ขณะกำลังจะเดินเข้าไป “แย่แล้ว หรือว่าต้องส่งตัวอีก?” ไม่รอให้นางมีปฏิกิริยา เบื้องหน้าก็พร่าพราย ภูเขาเห็ดที่อยู่ใกล้แค่นิดเดียวหายไปแล้ว สิ่งที่ปรากฏขึ้นคือทางเดินศิลาอันมืดมิดสายหนึ่ง