0067 แตะแค่เบาๆ

บทที่ 67 แตะแค่เบาๆ[footnoteRef:1] [1: แตะแค่เบาๆ หมายถึง เขียนบทความแล้วเขียนถึงจุดสำคัญแค่เล็กน้อย]

ภายในฟองแสงนรกส่ายไหว เงาร่างของซานเชียนจื่อปรากฎขึ้น สีหน้าของเขาอึมครึมจนน่ากลัว มือแต่ละข้างถือหนามดูดเลือดยืนอยู่ในลำธาร เขายืนอยู่ในฟองแสงนรกโดยไม่เอ่ยอะไรสักคำ มองจินเฟยเหยาที่เดินเข้ามาใกล้ทีละก้าว

“สหายเซียนซาน เหตุใดจึงไม่มีคนจะเอาชีวิตเจ้าบ้าง ไม่เช่นนั้นตอนนี้ข้าคงทำเงินได้มหาศาล” จินเฟยเหยาเดินไปเบื้องหน้าฟองแสงนรก ใช้นิ้วจิ้มแล้วแย้มยิ้มเอ่ยอย่างเบิกบาน

เห็นซานเชียนจื่อไม่เอ่ยอะไรสักคำ นางจึงเอ่ยอย่างเบื่อหน่าย “สหายเซียนซาน ข้าอยากเจรจาการค้ากับเจ้า เจ้ามอบหนามแหลมคู่นี้และเวทซ่อนกายให้ข้า จากนั้นออกไปจากเมืองลั่วเซียน ข้าจะปล่อยเจ้าไป”

“อยากได้หนามดูดเลือดของข้าก็เอาชีวิตของเจ้ามาแลก” ซานเชียนจื่อสีหน้าอึมครึม จ้องมองนางเขม็งราวกับจะกินคน

“ข้าว่านะสหายเซียนซาน เจ้าเปลี่ยนคำพูดได้หรือไม่ อะไรๆ ก็เอาชีวิตมาแลก ฟังแล้วหงุดหงิด” จินเฟยเหยาล้วงหู เมินเฉยท่าทางของเขา