0053 ตัดสินใจแล้วเปลี่ยนแปลงไม่ได้อีก

บทที่ 53 ตัดสินใจแล้วเปลี่ยนแปลงไม่ได้อีก

“พั่งจื่อ เจ้ารู้หรือไม่ว่าสิ่งที่ทำให้สตรีเกลียดชังที่สุดในโลกคืออะไร?” จินเฟยเหยานั่งอยู่หน้าแผงเหลียงเฝิ่น[footnoteRef:1]บนเนินเขา มองดูเวทีศิลาที่อยู่ไกลๆ ต่อสู้กันอย่างคึกคัก เอ่ยถามพั่งจื่อด้วยสีหน้าจริงจัง [1: เหลียงเฝิ่น เป็นอาหารพวกเส้นที่ทำจากแป้ง ราดด้วยซอสเผ็ด นิยมกินในฤดูร้อน มีขายทั่วไป]

“อ๊บ...”

จินเฟยเหยาส่ายศีรษะ “เจ้าผิดแล้ว มิใช่ไม่มีเนื้อกิน คือตอนที่เจ้าน่าเกลียดที่สุด มีสาวงามคนหนึ่งยืนอยู่เบื้องหน้า อวดเรือนร่างและใบหน้าอันงดงามต่อเจ้า เจ้าว่า ผู้ที่ทำเรื่องเช่นนี้ วอนโดนอัดหรือไม่”

“อ๊บ”

“ข้าไม่ได้ทุบตีนางให้ตาย เพียงแต่ทุบตีจนนางกลายเป็นหัวสุกร สตรีเหล่านั้นก็ทำราวกับจะกินข้า ทั้งยังถุยน้ำลายใส่ พั่งจื่อ กบตัวเมียของพวกเจ้าไร้เหตุผลเช่นนี้หรือไม่”

“อ๊บๆ”

หลังจากจินเฟยเหยาฟังแล้ว ก็เอ่ยอย่างงุนงง “อ้อ ที่แท้เจ้าไม่เคยพบกบตัวเมีย อีกไม่กี่วันข้าจะพาเจ้าไปลานเลี้ยงกบ เห็นกบตัวเมียที่ชอบก็บอกข้า ข้าจะหาเมียให้เจ้า เจ้าจะได้มีลูกกบน้อยมากมาย ช่วยข้าถ่ายทรายอุจจาระ”