Ang huling Sandali ang naging susi

      Humihiling si Xyrus habang hinahalikan si Zahana kahit sa huling sandali ng buhay ni Hana.Hindi namalayan ng lahat na may pumatak na luha ni Xyrus sa kwintas ni Hana at saglit itong nagliwanag.

      Tumayo si Xyrus at tumalikod habang pinupunasan ang kanyang mga luha.Nagsimula na siyang maglakad ngunit nagulat siya nang may nagsalita.

      "Nasaan ako?" banggit ni Hana at biglang natuwa ang lahat, lalong lalo na si Xyrus.Bigla itong nilapitan ni Xyrus at niyakap.

     "Hana,salamat at hindi mo ako iniwan" sabi ni Xyrus.

    "Sino ka?Bakit mo ako niyayakap?"

     Nang marinig ko iyon ay parang bumalik ang lungkot na aking nararamdaman.

    "Hana anak,hindi mo ba siya nakikilala?" biglang tanong ng reyna.

    "Hindi,tsaka sino po kayo?Ba't tinawag niyo po akong anak?"pagtataka ni Hana.

     " Hana anak ko,ako ang iyong ina."sabi ng Reyna.

       Habang ang lahat ay nababalot ng kalungkutan ay biglang may lumitaw na diwata.

       "Makinig kayong lahat sa akin.Si Hana ay binigyan ng handog galing sa nakatataas na diwata sapagkat na patunayan niya ang kanyang katapangan at ang pag-ibig niya sa mga taong mahalaga sa kanya.Ngunit ang kapalit ng bagong buhay ay ang pagkawala ng kanyang mga alaala ng kanyang nakaraan." Sabi ng diwata at biglang nawala.

          "Kahit na masakit para sa akin na hindi ako maalala ng aking minamahal na babae ay nagpapasalamat pa rin ako na nabuhay siya at gagawin ko ang lahat para protektahan siya." sabi ni Xyrus sa kanyang isip

Zahana's Point of view

     Dalawang araw na ang nakakalipas simula noong nagising ako na wala man lamang matandaan kahit isa.Nagulat nga ako na isa pala akong prinsesa at ang mga magulang ko ay isang hari at reyna.Oh my God,I'm so lucky to have a family and life like this.

    By the way,there is a man that always guiding me.My mom said that he was my love and my prince charming.Actually, I like him because he's handsome and a lot of girls here in our kingdom had a crush on him.When he smiles kinikilig ako na ewan.Pero hindi ko pinapakita sa kanya na may gusto ako sa kanya.Palagi ko nga siyang inaaway.Ayaw ko siyang pagkatiwalaan kasi baka nagpapanggap lang siya na mabuti.

       Narito ako ngayon sa harden nakaupo sa isang upuan.Nagtataka talaga ako kung bakit minsan tinatanong ako ng aking ina kung ano yung wika na gingamit ko kasi hindi niya raw maintindihan at tanging si Xyrus lang ang nakakaunawa sa wika na iyon.Habang ako'y nag-iisip ay may biglang sumira ng pagmumuni-muni ko.

       "Princess Hana,I'm so-rry I'm late.May pinagawa pa kasi ang mahal na hari sa akin"sabi ni Xyrus habang hingal na hingal.Hahaha,nakakatawa talaga siya,inutusan ko lang naman kasi siya na pumitas siya ng mga mansanas sa plantasyon at dalhin sa akin.

      "Dahil late ka,umalis ka dahil ayaw kong makita ka ngayon.Alis!" utos ko sa kanya,pero joke lang yun.

     "Pero-

      "No buts and that's my order." Hindi ko siya pinatapos.Nakaramdam ako ng awa sa kanya kasi bigla na lamang naging malungkot ang reaksiyon ng mukha niya at umalis na siya kaagad.

     Bakit ko ba gingawa ito.Ayaw ko kasing mahalata niya na crush ko siya.Bahala na nga.

      Naisip kong mamasyal muna kaya umalis ako sa palasyo nang walang nakakaalam.Nakarating ako sa isang gubat.

      Habang naglalakad ako ay may nakita akong mga makukulay na paru-paro kaya sinundan ko kung saan ito papunta.Nalibang ako sa kakasunod ng biglang may lumabas na isang mabangis na lobo.

      Bigla kong naramdaman ang kaba ngunit hindi naman ako natatakot sa lobo.Sabi ng aking ina may taglay raw akong kapangyarihan ngunit hindi ko naman alam kung paano.

     Napansin kong lumalapit sa akin ang lobo at bigla na lamang siyang nagalit na tila lumabas ang matatalim niyang pangil.Kaya dahan-dahan akong umaatras,hindi ko alam na nanginginig ako.

     Nang nagsimula itong tumakbo ay tumakbo rin ako nang mabilis ngunit nagulat ako nang may lumitaw na isang lalaking nakaitim na nakasuot ng maskarang itim.Tanging mga pula niyang mata ang aking nakikita.May lumabas na itim na usok sa kanyang mga kamay at naamoy ko ito.

       "Help!tulungan niyo ako please."sigaw ko.

    Bigla ko na lamang naramdaman ang panghihilo hanggang sa tuluyan akong natumba.

Xyrus Andrew's Point of view

        Simula noong gumaling si Hana tila  iba na ang turing niya sa akin.Lagi niya akong inuutusan.Kahit na palagi akong kawawa sa kanya ay hindi parin ako sumusuko dahil gagawin ko ang lahat ng kanyang gusto at poprotektahan ko siya.Hindi  ko na hahayaang mapahamak siya ulit.

        Pagkatapos akong inutusan ni Hana kanina ay pinaalis niya akong ngunit bumalik ako kaagad.Pagdating ko roon ay nagtataka ako na wala na siya.Kaya hinanap ko siya ngunit wala siya sa buong palasyo kaya naman pumunta ako sa kagubatan.

        Habang naglalakad ako ay may marinig akong sumisigaw.

        " Help!tulungan niyo ako please."sigaw niya kaya naman tumakbo ako nang mabilis sa direksiyon kung saan ko narinig ang sigaw.Alam kong si Hana iyon,dahil siya lang naman ang marunong magsalita ng English Language.

         Pagdating ko ay nakita ko na natumba si Hana ngunit bago pa siya matumba ay sinalo ko siya at dahan-dahang binaba.

        "Sino ka?Ano ang kailangan mo?" matapang kong tanong sa taong nakaitim.

        "Hahaha!hindi na mahalaga kung sino ako,ngunit hindi kayo makakaalis dito kapag hindi mo ako matalo." sabi niya.

         "Kung ganon simulan na natin ang labanan." tugon ko.

         Sinugod niya ako gamit ang itim niyang kapangyarihan kaya umilag ako kaagad.Inatake ko siya gamit ang ang espada na aking dala ngunit nakailag din siya.Napakabilis niya rin pa lang makipaglaban,ngunit ginamit ko ang technique na tinuro sa akin ng mahal na hari.

         Natamaan siya at nanghina kaagad kaya nilapitan ko siya.Nang kinuha ko ang maskara niya ay parang pamilyar ang mukha niya.Tapos dahan-dahang tumanda ang mukha niya.

      "Kahit kailan hinding-hindi mananalo ang kasamaan sa kabutihan.Kaya Haring Hardus,tanggapin mo na lamang ang iyong pagkatalo." sabi ko.

       "Wala na akong magagawa kaya paalam na." huli niyang mga salita at bigla na lamang naging abo ang kanyang katawan.

    Pagkatapos kong labanan ang kalaban ay dinala ko si Hana sa kaharian.Mabuti nalang at nailigtas ko siya.Sinabi ko na kay Haring Aeron ang mga nangyari.

 Zahana's Point of view

          Nagising ako ngunit nahihilo pa rin ako.Nilibot ko ang aking mga mata at nalaman kong nasa palasyo ako ngayon.Sino kaya ang nagligtas sa akin?Habang nagtataka ay may biglang pumasok sa silid ko.

         "Anak,mabuti naman na gising ka na.Magpasalamat ka sa taong nagligtas sa iyo." sabi ni mama

        "Sino po ba ang nagligtas sa akin?" tanong ko.

         "Naku!mahalaga ang taong iyon.Alam mo ba dahil sa niligtas ka niya ulit ay binigyan siya ng iyong ama ng handog." natutuwang sabi niya.

       "Wow!ano po ba ang natanggap ng  tagapagligtas ko?"

       "Siya ay pinarangalan bilang isang ganap na prinsipe ng ating kaharian.Ang taong iyon ngayon ay  si Prinsipe Xyrus Andrew Lee."

        Nagulat ako na si Xyrus pala ang tinutukoy na aking ina.Hindi ko akalaing niligtas niya ako.Akala ko kasi nagpapanggap lamang siya na mabuti,pero I was wrong.No!Hana maybe it's not true.

         "Seryoso ka ba ina?Si Xyrus ililigtas ako?Parang hindi naman iyan totoo." pagtataka ko.

         "Naku anak siya ang nagligtas sa iyo.Alam mo ba noong binubuhat ka niya habang wala kang malay ay may mga sigat si Prinsipe Xyrus.Nilabanan niya yung kalaban upang iligtas ka dahil mahalaga ka sa kanya anak."

        "Kung ganon nagkamali ako ng akala.Mabuting tao pala si Xyrus.Utang ko ang buhay ko sa kanya."

         "Anak maghanda ka para bukas,dahil may gaganaping kasiyahan at ipagdiriwang ang ating kaligtasan mula sa matinding digmaan.Ipapakilala na ng iyong ama si Xyrus bilang ganap na prinsipe ng Aeronadia." sabi ni ina at lumabas na ng kwarto ko.

           May pagdiriwang pala bukas.Sana maalala ko ang nakaraan ko para malaman ko sino ba talaga si Xyrus sa buhay ko.I wish to remember him.

         While I'm thinking I got interrupted when someone knocks on my room.

        "Pasok lang po"sabi ko habang kinuha ang libro at nagsimulang magbasa.

        " Are you fine now?"

        "Oh my gosh!ginulat mo naman ako.Akala ko hindi ikaw yung pumasok kaya hindi ko tinignan kung sino." Sabi ko.

        "Hahaha!It's good that you're fine now.So if you know that I am the one who entered,you will look at my handsome face?" he said while laughing.

         "Handsome mo mukha mo!ang taas rin naman pala ng pride mo.Woah abot siya hanggang sa kisame,hindi ko maabot." naiinis talaga ako sa kanya,porket gwapo nagmamalaki na.

        "Hahaha!I was just joking,para mainis ka."

         "By the way,tha-thank you for saving me." I said without looking at him while smiling.

         "Woah!You're welcome.I never heard that words since that day.I miss you smiling like that.You looks better when you're smiling,so you must be like that always." he said.

         When I heard those words I feel like there are butterflies inside.Oh my!why do my heartbeats are competing and my chicks are blushing.

        "Are you alright.May lagnat ka ba?Namumula ka." he said while checking if I have a fever.

        "I'm fine."

        "Just rest here okay.Goodnight my dear." he said then kissed my forehead.

        Naku!hindi ako sanay,ba't kaya ganon ka sweet si Xyrus?Ano kaya ang nakain niya?Namumula pa nga ako ngayon at ang bilis nanaman ng tibok ng puso ko.Ano ba to,why do I feel this?Bahala na nga.

        While I'm scrolling the book I saw  a lyrics of a song.I'm confused if why does it seems familiar. I decided to sing.

 It's amazing how you

Can speak right to my heart,

Without saying a word,

You can light up the dark.

Try as I may, I can never explain

What I hear when you don't say a thing.

CHORUS:

The smile on your face  

Lets me know that you need me.

There's a truth in your eyes

Saying you'll never leave me.

The touch of your hand says

You'll catch me whenever I fall.

You say it best,    

When you say nothing at all.

                               -Alison Krauss

        After I sang,I got confused if how did I know that song.Ouch!ang sakit ng ulo ko.May nakita akong isang babae at lalake na kumakanta at biglang nawala.Ano ba iyon?So strange imagination.Matulog na lang muna ako.

.....