KABANATA 37

"How's your sleep? Did you sleep well?" Napatingin si Hera sa kaniyang katabi matapos niyang imulat ang kaniyang mga mata. Napakurap-kurap siya at tipid na napangiti nang sumalubong sa kaniyang tingin ang seryosong mukha ni Lucas.

As usual, wala itong damit. Nakatukod ang braso nito sa kama para suportahan ang ulo nito. Ang isang kamay ng lalaki ay hawak-hawak ang ilang hibla ng kaniyang buhok at inaamoy iyon. Waking up like this with a handsome god besides you is every woman's dream. Pero hindi rin iyon maganda. Baka mamatay siya dahil kay Lucas sa hinaharap dahil sa sobrang kaguwapuhan nito at atakihin siya sa puso.

"Yes... Morning," malambing niyang sagot at niyakap ang mainit at makisig na katawan nito. Gusto pa niyang matulog pero dahil sa nakakaramdam siya ng gutom at napilitan siyang gumising. Hindi niya alam kung anong oras na ba. Pero dahil maliwanag na ang labas, sa tingin niya ay magtatanghali na.

"Nagugutom ako..." mahinang ani ni Hera at sinubukan na bumangon pero kaagad na pinigilan siya ni Lucas. Kumunot ang kaniyang noo pero umiling lang ang lalaki sa kaniya. Tumayo si Lucas at hindi na nag-abala na takpan ang walang ka saplot-saplot na katawan nito.

"I'll go get foods for you," tipid na sagot ng lalaki at kinuha ang boxer na nasa sahig at sinuot iyon. Ang malaking ano ng lalaki na nakasaludo kanina ay kaagad na nawala sa kaniyang paningin. Napanguso na lang si Hera at tahimik na pinagalitan ang sarili.

Ang aga-aga pero iba na naman ang naiisip niya.

"Okay! Toast me some bread too." Tumango si Lucas.

"Anything else?" Nag-isip si Hera kung ano pa ang gusto niyang kainin pero nang wala nang maisip ay umiling-iling lang siya sa lalaki.

"Wait for me here, I'll be back." Umalis na ang lalaki sa kuwarto nito kaya naiwan na lang siya mag-isa. Sa wakas ay wala na rin ito. Hindi naman sa ayaw niyang makita si Lucas, tinatamad lang talaga siya na sagutin ito dahil nga ay palagi na lang English.

Kahit na naiintindihan niya ang lalaki at marunong naman siya kaunti sa English, tinatamad pa rin talaga ang kaniyang utak. Medyo nasasanay na siya magsalita ng English, pero medyo lang iyon.

Pagkaalis ni Lucas at natahimik ang buong silid ganoon din ang isipan ni Hera.

Para hindi siya ma b-bored kahihintay kay Lucas ay nagpunta na lang siya sa comfort room at palihim na kinuha ang pills na tinago niya. Hera could only bit her lip when she realizes that she forgot to take pills in the last two weeks. At sa dalawang linggo talaga na iyon ay may nangyari sa kanila ni Lucas.

Mukhang mabubuntis ata siya nito. Hindi pa naman gumagamit si Lucas ng condom dahil daw masikip at hindi raw ito nasasarapan. Hindi rin daw nito na f-feel nang maayos ang kaniyang loob kaya hindi ito gumagamit. Nang marinig niya ang mga rason ni Lucas nang tanungin niya ito noon ay siya na lang talaga ang nahiya.

Hindi na nakakapagtaka kung bakit nakalimutan niyang mag take ng pills. In the past two weeks, all she can do is cry. Dalawang linggo na rin ang nakalipas mula noong nangyaring paghingi ng tawad ng kaniyang Ina at ang pag k-kuwento ni Lucas sa ginawa nito.

Honestly she still can't believe it's real. Hindi niya tinanggap ang sorry ng kaniyang ina. Nasasaktan pa rin talaga siya dahil sa mga ginawa ng mga ito sa kaniya noon. Healing takes time. Sigurado siya na mapapatawad din niya ang mga ito sa hinaharap. Hindi nga lang ngayon.

Right now, she just can't imagine herself forgiving them. The pain they made her suffer for how many years is as deep as the abyss. It will take years or maybe not, she doesn't know.

After that interaction with them, hindi na kaagad iyon nasundan. Honestly, she wants to talk to her mother. To know the reason why she is being like that towards her and the truth about what she said that day. Na ginahasa ito.

Pakiramdam ni Hera ay may mabigat na nakaraan ang kaniyang ina at ama. She doesn't want to ask Lucas kahit na sa tingin niya ay may alam ito. She wanted to hear it directly on her mother's mouth.

Napatigil si Hera sa kaniyang iniisip nang bigla na lang tumunog ulit ang kaniyang tiyan.

Ah, gutom na ako...

Lucas, on the other side was cooking silently when he suddenly felt a presence coming near him. Kahit na hindi na niya tingnan kung sino iyon, alam na alam niya kung sinong walang hiya ang bigla na lang papasok sa kaniyang bahay na para bang pagmamay-ari nito ang kaniyang bahay.

Pinatay ni Lucas ang kalan at nagsalita.

"Why are you here?" matabang ang boses na tanong niya at lumingon sa tao na kararating lang. Sumalubong sa kaniyang paningin ang nakangising mukha ni Bryle.

"What the, don't you miss me? I haven't seen you in the past months," walang hiyang tanong nito at sinubukan pa talaga siyang yakapin. Nandidiri ba lumayo siya sa lalaki ba tumawa lang nang malakas.

"Get away or I'll tell Narine about this." Kaagad na tumigil si Bryle nang banggitin ni Lucas ang pangalan ng asawa nito. Napailing-iling na lang si Bryle habang may ngisi pa rin sa labi. Pagkaraan ay may nilapag ito sa counter.

"What's that?"

"Look for yourself." The atmosphere surrounding the two of them immediately heavied. Napalunok si Lucas at lumapit sa counter. Dahan-dahan na binuksan niya ang briefcase na dala ng kaibigan. His heart started rampaging inside his heart when he saw that familiar at syringe but it kinda looks different.

"Is this new?" he asked, still in dazed.

"Yes, but it's different." Kumunot ang kaniyang noo dahil sa naging sagot ni Bryle. His friend let out a sigh and immediately explain.

"The last medicine I gave can kill you once you consume too much a normal body can take because of its strong components. But this new one is different. It won't kill you and you can take it any time you want. But it's not as effective as the last one." Natahimik ang buong paligid matapos sabihin iyon ni Bryle.

Hindi alam ni Lucas kung matutuwa ba siya sa narinig. The new medicine is not as effective as the last one but if it still can heal him and won't kill him in the process, then he'll gladly inject himself even if it's a thousand times.

In the past, he doesn't care whether he dies or not. Actually, he wanted to die do bad but after he realizes his feelings for Hera, his way of thinking change. Gusto na niyang gumaling hindi para sa kaniyang sarili kung hindi para sa babae na nagbigay sa kaniya ng rason para ipagpatuloy ang buhay na binigay sa kaniya.

She's the only reason why he wants to continue living.

"Sir Bryle?" Dalawa silang napaigtad bigla ni Bryle nang marinig nila ang boses ni Hera. Kaagad na tumingin si Lucas sa bandang pinto at nakita roon ang babae. Nakasuot ito ng kaniyang ulo at may gulat na ekspresyon habang nakatingin sa kaniyang kaibigan.

Bryle smirked and immediately waved his hand.

"Hera... It's been a while." Bumaba ang tingin ni Bryle sa suot ni Hera na nagpahiya sa babae. Mabilis ni Hera ang kaniyang sarili sa hiya. The owner of the polo she's wearing is Lucas! Nakilala ba iyon ni Sir Bryle?

Bago pa man mahanap ni Hera ang kaniyang sagot ay mabilis na lumapit si Lucas sa kaniya. Madilim ang mukha nito at kaagad na hinila siya papunta sa likod nito.

"You already have a wife," malamig at matigas na wika ni Lucas bigla. Kumunot ang kaniyang noo ganoon na rin kay Bryle na hindi maintindihan ang biglaang pagbabago ng ugali ni Lucas.

"Huh? What do you–" Hindi na natuloy ni Bryle ang sasabihin sana nito at natigilan nang may mapagtanto. Tumawa ito nang malakas at napailing-iling.

"Seriously man, of course I don't like your woman. I'm already married and is expecting a twin. Don't be jealous, I'll leave the two of you already." Pagkatapos sabihin iyon ni Bryle ay kaagad na umalis ito na parang bula.

Nanlaki ang mga mata ni Hera at napatingin kay Lucas na hindi makatingin sa kaniya. Her heart started pounding crazily again.

"You're jealous?" she asked teasingly and hugged him from behind. Lucas can only groan and immediately face her. Hinawakan ng lalaki ang kaniyang buong mukha.

"Yes, so don't wear something like this again if it's not the two of us," he replied grumpily and immediately kissed her hard.

Another day passed and as usual, both her and Lucas were clinging to each other.

"Tomorrow's twenty eight, already?" tanong ni Hera sa tamad na si Lucas na nakahiga sa kaniyang katawan. Nakabaon ang mukha ng lalaki sa kaniyang dibdib at nagpapahinga. Hindi niya alam kung bakit pagod ito. Wala naman itong ginawa kung hindi yakapin o hindi kaya hawakan ang kaniyang kamay buong araw.

"Yes... Why?" takang tanong ni Lucas at tumingala para tingnan ang kaniyang mga mata.

"It's my father's birthday, I want to visit his grave..." mahina ang boses na sagot niya. Ilang buwan na rin kasi ang nakalipas mula noong huli niyang bisita sa puntod ng kaniyang ama. Miss na miss na niya ito at gusto rin niyang e kuwenta sa ama ang mga nangyayari sa kaniyang buhay.

Alam ni Hera na kung buhay pa siguro ang kaniyang ama ngayon ay hindi siguro iyon matutuwa dahil humiwalay na siya sa kaniyang ina. Pero anong magagawa niya? Kung mananatili pa siya sa piling ng mga ito ay baka tuluyan na siyang mabaliw sa sakit na kaniyang nararamdaman. She doesn't want that to happen.

"Alright, let's go visit him tomorrow." Napangiti si Hera sa sagot ni Lucas at hindi mapigilan ang sarili na yakapin ang ulo ng lalaki nang mahigpit. Mukhang nagustuhan naman iyon ni Lucas dahil mas lalong na baon ang mukha nito sa kaniyang dibdib.

"Heaven..." Lucas muffled on her chest. Hera could only chuckle because of it. He's really an adorable pervert.