webnovel

Married To A Playboy (Completed)

作者: AnakNiNewton
青春言情
連載 · 75.1K 流覽
  • 26 章
    內容
  • 評分
  • NO.200+
    鼎力相助
摘要

WARNING | R18 | MATURED CONTENT Scarlett Lazaro never asked for something. She was contented for what she has but when her parents asked her to marry Ryder Smith, She just wanted to escape and not attend their wedding.

標籤
2 標籤
Chapter 1PROLOGUE

"HINDI KA PARIN PALA NAGBABAGO.."

Sunod sunod na pumatak ang luha ko. Akala ko nagbago na siya dahil nalaman niyang buntis ako pero ganon parin pala. I stare at him and memorizing every part of his face. I want to hate him. I want to take my revenge. I want him to die. But I love him and I can't stop my feelings and I can't stop my heart for choosing him again and again. How should I forget him when my heart still remembering every part of him?

"You still the playboy I know." My tears continue to fall. My heart can't take the pain anymore. And my mind can't function well.

"Scarlett,please..." His voice broke. Sinubukan niyang abutin ang mga kamay ko pero iniwas ko iyon. "Please.. I'm begging you.. D-don't leave me again.. I'll do anything! I'll make you a queen! If you want, I'll buy you a mansion or anything! J-just please.." His voice became desperate. Unti unti siyang bumagsak sa sahig. I saw his secretary leave the room for us to talk, privately. "J-just please, don't leave me..."

"Sana inisip mo 'yan bago ka lumandi sa iba! I gave you everything! P-pero.." Nabasag ang boses ko bago ko pa man matapos ang sasabihin. Katahimikan ang bumalot sa buong opisina at tanging hikbi at pagluha na lang namin ang maririnig.

"I love you, Scarlett.." He whispred between his sobs.

Hindi ko mapigilan ang mga kamay ko. I slapped him as strong as I can.

"That's for the pain you cause to me!" I slapped him again. Hindi man lang siya gumalaw o umangal. "That's for the tears I wasted just for you!"

"Slap me. Kick me. Punch me. Stabbed me a knife. You can do anything you want." He held my hand and forced me to slap him. Lalong bumuhos ang luha ko kahit pilitin kong huwag lumuha. "Gawin mo lahat! Huwag mo lang akong iiwanan.. You're my Everything, scarlett."

I want to forgive him and start a new life with him pero ang sakit na ang mismong pumipigil sa akin. Mahal na mahal ko siya pero hindi naman ako bato para hindi masaktan. Hindi naman lahat ng oras ay mahal ko siya. I also want a break. I also want to rest.

Tinitigan ko ang mukha niya. Sa tingin ko ito na ang huling sulyap ko sa kanya. Wala na. Tapos na kami.

His eyes was teary and his lips was trembling. Basang basa na rin ang pisngi niya dahil sa luhang sa mga mata niya mismo galing.

"Inaasahan ko na magbabago ka!" I shouted at his faced. It hurts but I need to endure it for my own sake. "I regreting that i agreed to our marriage."

"P-please, scarlett. Mahal mo ko diba? Mahal mo ako, eh. kaya ka pumayag. M-masaya ka s-sa akin." Pahina ng pahina ang boses niya at unti unting napapalitan iyon ng mga hikbi. "H-huwag naman ganto. T-tangina, mahal na mahal na mahal na mahal kita."

I don't want to hear anything from him, anymore. Kaysa piliing makinig sa kanya ay mas pinili kong tumalikod. Mas pinili kong umalis.

Hindi ko inaasahan na gagapang siya at yayakapin ang mga binti ko. Nang subukan kong kumawala, lalo niya lang iyon niyakap ng mahigpit.

"Don't leave me like this. Let's talk about us." He still crying while clinging on my feet.

I don't want to do this but he pushed me to do. I kick him hard, enough to let myself free from him. Hindi ko man naramdaman, alam kong masakit ang ginawa ko. Not physically but also emotionally. Dahil hindi lang ang katawan ko ang pinakawalan ko kundi ang lahat sa amin.

"I regret that i marry a playboy like you."

**

你也許也喜歡

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · 青春言情
4.7
303 Chs

Madly Inlove With Mr. Playboy

Ang sabi ko sa sarili ko, ayoko ng relasyon na katulad sa mga magulang ko. Ayoko ko sa isang relasyon na may nasaktan at na agrabyado akong tao.Ayoko na may relasyon akong nasira kasi alam ko kung ano ang pakiramdam non. Pero nang ako na ang nasa sitwasyon, kinain ko ang lahat ng sinabi ko. Wala na akong paki-alam kong may isang tao akong masaktan at ma agrabyado.Kung may relasyon man ako na masira ang mahalaga ay sa akin parin siya.Okay lang kahit mag mukha akong tanga at desperada o kahit ano pa ang sabihin ng ibang tao basta huwag lang siyang mawala.Pero pinili niya parin akong iwan kahit alam niya na siya lang ang mayroon ako. Ano pa ba ang aasahan ko.Isang playboy ang minahal ko. Dahil isa akong desperada, kahit ayaw na niya sa akin. Kahit may mahal na siyang iba, nagmaka-awa parin ako na kung pwede ay bumalik siya sa akin dahil hindi ko kaya.Na okay lang sa akin kahit ilan pa kaming babae na pagsabayin niya.Wala e,nasanay kasi ako na lagi siyang nandito sa tabi ko.Pero ang lahat ay may hangganan,dahil sa muli niyang pag-iwan sa akin ay sumuko na ako at hindi lumaban.Pagod na ako na ipaglaban siya.Pagod na ako na ipaglaban ang pagmamahal ko na lagi namang talo.Mahirap mag let go .Pero mas mahirap yong kumakapit ka pa kahit pinag-tutulakan kana niya. Ngunit wala na ka ng magagawa kundi tanggapin na lang kahit mahirap. Ito ang mahirap na tanggapin sa dami ng kailangan kong unawain.Anim na taon na ang lumipas, ngunit sariwa parin ang sugat sa aking puso at isipan. Hanggang ngayon ay siya parin sa araw at gabi ang aking iniisip.Magpahanggang ngayon ay lagi ko parin tanong sa aking sarili, saan ba ako nagkulang?Kasi sa pagka-alam ko minahal ko naman siya ng minahal. Hindi ko akalain na ma depress ako.At dumating pa sa punto na gusto kong magpakamatay.Hindi ako vocal na tao kaya wala akong mapagsabihan kung ano ang tumakbo sa isip ko.Gusto kong umiyak at isigaw lahat ng hinanakit ko dahil hindi ko na kaya pero natatakot ako. Natatakot ako at baka sumbat lang ang marinig ko kapag nalaman nila ang sitwasyon ko. Natatakot ako sa maari nilang sabihin dahil hindi ko sila sinunod noon. Binalaan na ako ng pinsan ko, ng kuya ko na hindi siya ang mahalin pero hindi ako nakinig. Anong magagawa ko, siya ang tinitibok ng puso ko. Nag-uunahan na pumatak ang aking luha habang binabasa ulit ang kanyang mga sulat.Nag flashback sa akin ang mga ala-ala naming dalawa,mula sa umpisa hanggang sa kung paano ako lumuhod at nagmamaka-awa sa kanya. Patuloy parin ako sa pagbasa kahit puno ng luha ang aking mga mata. Hindi ko maintindihan kung bakit niya ako niloko at sinaktan habang sa kanyang mga sulat ay ramdam ko ang kanyang pagmamahal. Lalong nanikip ang aking dibdib, hanggang kailan ba ako masasaktan? Hanggang kailan masasagot ang aking mga katanungan? Pagod na ako.Gusto ko ng mawala ang sakit dito sa dibdib ko. For the last time, I begged him. "Come back to me please." At lumuhod sa kanyang harapan katulad noon kung paano ako nagmaka-awa na huwag niya akong iiwan.Tanggapin niya ba akong muli o tuluyan na akong iiwan?

diena · 青春言情
分數不夠
35 Chs

評分

  • 全部評分
  • 寫作品質
  • 更新穩定度
  • 故事發展
  • 人物形象設計
  • 世界背景
評論
哇! 如果您現在填寫評論,您將會是第一個評論的人!

鼎力相助