ฟิคชั่นพาราไดซ์ จักรวาลที่สิ่งต่างๆในฟิคชั่นที่เป็นสมบัติสาธารณะแล้ว,ตำนานเรื่องเล่า,นิทานไปจนถึงประวัติศาสตร์อยู่ร่วมกันเป็นโลกเดียวและนี่คือเรื่องราวของผู้คนในจักรวาลแห่งนี้
องค์กร ‘คอสมอส’ คือองค์กรในเงามืดที่คอยดูแลความเป็นสุขของประเทศออร์เลสต์อยู่อย่างลับ ๆ พวกเขามีหน้าที่คอยกีดขวางสิ่งใด ๆ ก็ตามที่มีสัญญาณว่าจะเป็นภัยต่อบ้านเมืองและประชาชนของออร์เลสต์ ในฐานะบุคคลที่เปี่ยมไปด้วยความสามารถอีกทั้งสมาชิกทางเบื้องบนทั้งหลายต่างให้ความไว้วางใจในตัวเขา แอนเซล เดมอร์ ได้รับมอบหมายให้แทรกซึมเข้าไปในตระกูลขุนนางฟอร์เทียซึ่งมีข้อมูลหลุดออกมาว่าขณะนี้ดยุคผู้เป็นหัวหน้าตระกูลกำลังแอบค้าอาวุธเวทมนตร์ไปทั่วและวางแผนที่จะทำการณ์ใหญ่บางอย่าง ด้วยเหตุนี้เอง สุดท้ายแอนเซลจึงได้ปลอมตัวเข้าไปอยู่ในตำแหน่งผู้อารักขาคนสนิทของว่าที่ผู้สืบทอดตระกูลนี้หรือก็คือบุตรชายคนโตของดยุคนามว่า อิลเลียส ฟอร์เทีย โดยเขามีเป้าหมายหลักที่จะต้องหยุดยั้งการกระทำของดยุค ปกติแล้ว ทุกครั้งแอนเซลมักจะเป็นคนที่ตั้งใจทำงานด้วยความเป็นมืออาชีพและมีความเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ต่อเป้าหมายสูงมาตลอด อย่างไรก็ตาม ครานี้ดูเหมือนว่าจะต่างจากที่ผ่านมา รู้ตัวอีกที จู่ ๆ ก็เริ่มจะความรู้สึกส่วนเกินซึ่งไม่เกี่ยวข้องอะไรเลยกับภารกิจก่อขึ้นมาระหว่างเขากับอิลเลียส
ต้นฉบับที่เพื่อนทางอินเทอร์เน็ตเขียนเกิดขึ้นจริง โลกได้เข้าสู่ยุคหายนะ เฮอร์เเมนจะต้องเป็นผู้เหลือรอดกลุ่มสุดท้ายให้ได้ เเละกุญเเจสู่ฉากจบก็คือฝีมือการเเต่งนิยายของเขา
การเดินทางครั้งใหม่ของการ์ดกำลังเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งในรั้วมหาวิทยาลัยชื่อดัง แต่เดี๋ยวนะ...? นี่คือมหาวิทยาลัยแน่หรอ? นี่มันเมืองชัดๆ! เมืองที่ถูกแปลงสภาพให้กลายเป็นแหล่งเรียนรู้เวทมนตร์
ความอ่อนเยาว์นิรันกาล แลกด้วยความดายเดียวชั่วชีวิต ผู้ครองมณีไม่อาจมีรัก หากมอบหัวใจให้ใคร ชีวิตคือสิ่งที่ต้องสังเวย รักครั้งแรก จากลาเมื่อไร้ความกล้าเป็นตัวตน สามสิบปีผ่านไป รักครั้งใหม่ หล่อเลี้ยงหัวใจให้กลับคืนชีวิต แต่เขากับผู้เคยเป็นทีรัก กลับร่วมสายเลือด ทัณฑ์แห่งคำสาปคงตามติด
ผมไม่ใช่ผู้หยั่งรู้ ผมไม่ใช่ผู้หวนคืน ผมไม่มีแม้แต่ความรู้เกียวกับเรื่องพวกนี้ด้วยซ้ำ แต่ผมรู้ว่าผมต้องรอดไปให้ได้
