0458

บทที่ 458 : รางวัลใหญ่!

______________________________________________

ชั้นสองของบ้าน

เฉินเฉินเดินสะลึมสะลือกอดหมอนลงมายืนตรงบันได ถามทั้งที่ตาลืมแทบไม่ขึ้น "จางเย่ เบาๆ เสียงหน่อยสิ หนูตื่นเลยเนี่ย"

จางเย่รีบกล่าว "เธอไปนอนไป ไม่กวนแล้ว"

เฉินเฉินขยี้ตางัวเงียถาม "ทำอะไรอยู่?"

"หือ? ฉันกำลังหักกรรไกรมือเปล่าน่ะ" จางเย่ตอบ

เฉินเฉินแสยะยิ้มมุมปาก "ถึงว่าทำไมร้องเสียงดังนัก คิดว่าคุณเป็นป้าหนูรึไง จางเย่ คุณนี่เด็กน้อยมาก หึหึ"

จางเย่รู้สึกเหมือนถูกหยาม ถลึงตาจ้องกลับ กล่าวว่า "ใครบอกกันว่าเป็นเสียงอาจางของเธอน่ะ? เป็นเสียงกรรไกรหักต่างหาก!"

เฉินเฉินเบ้ปาก พูดเสียงเล็กเสียงน้อย "ไม่เป็นผู้ใหญ่เลยสักกะนิด" ก่อนหันหน้าขึ้นชั้นบนไป

จางเย่เหงื่อตก ตะโกนตามไล่หลังไป "ห่มผ้าดีๆ ล่ะ เดี๋ยวหนาว ฉันนอนห้องข้างล่างนี่แหละ คืนนี้จะเข้าห้องน้ำก็บอกแล้วกัน"

เสียงเด็กน้อยดังเรียบๆ มาจากข้างบน "รู้แล้ว"

จางเย่พูดไม่ออก เด็กคนนี้อะไรก็ดีไปหมด ฉลาดเป็นกรด เพียงแต่ไม่รู้จักไว้หน้าผู้หลักผู้ใหญ่บ้างเลย เขาหมุนตัวกลับไปทิ้งตัวนั่งใหม่ อืม สุ่มลอตเตอรี่ต่อเถอะ

หนังสือสกิล!