0918

บทที่ 918 : เหราอ้ายหมิ่นปรากฏกาย!

บริเวณที่พัก

ฟ้ากลับเป็นยามค่ำคืนแล้ว เหล่าผู้ฝึกยุทธ์อิสระและศิษย์สำนักเล็กประคับประคองกันกลับที่พัก ขาเจ็บบ้าง มือเจ็บบ้าง ผมโดนดึงร่วงเป็นกระจุกบ้าง ทุกคนช่วยเหลือกันด้วยมิตรภาพ ข้าประคองท่านท่านประคองข้า ด้วยผ่านสมรภูมิมาด้วยกัน และถึงจะได้รับบาดเจ็บ อาการบาดเจ็บของพวกเขาก็ยังน้อยกว่าศิษย์สำนักใหญ่มากนัก สองคนสามคนรุมคนคนเดียว อีกฝ่ายย่อมต้องบาดเจ็บหนักหนากว่ามาก!

“วันนี้สะใจนัก!”

“ใช่! สมใจยิ่ง!”

“อยู่มาหลายปี ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะได้ปลดปล่อยเต็มที่!”

“ไม่ผิด ถึงจะโดนต่อยจมูกหนึ่งหมัด โดนเตะก้นสองที แต่ก็สดชื่นยิ่งนัก ไอ้พวกสำนักใหญ่นั่นข่มเหงเรามาหลายปี! ในที่สุดวันนี้ก็ได้ระบายสักที!”

“เช่นกัน!”

“เจ้าบัดซบสำนักคงท้ง ข้าอยากกระทืบมันมานานแล้ว!”

“ไอ้โจวเหล่าซื่อสำนักมวยสกุลโจวนั่นกร่างดีนัก ข้าอาศัยช่วงชุลมุนเตะมันไปที สะใจ!”

“ฮ่าๆๆ ได้เตะก้นพวกสำนักใหญ่ ค่าข้าวก็ไม่ต้องจ่าย แถมยังได้เงินชดเชยมาอีกพัน เรื่องดีเช่นนี้ ถ้ามีทุกปีก็ดีสิ! ข้ายอมเจ็บตัว! ที่แท้ก็มีวันของพวกเราคนไร้สำนักเช่นกัน! ไม่ต้องไว้หน้าพวกสำนักใหญ่มัน!”