0930

บทที่ 930 : หนังสือทักษะมวยไทเก๊กสองพันเล่มพอไม่พอ?

บรรยากาศงานชุมนุมใหญ่เปลี่ยนเป็นแปลกพิกล!

คนทั้งหมดต่างหันมองกันด้วยสีหน้าว่างเปล่า ทั้งอึ้งตะลึงทั้งสับสน ภาพบนเวทีต่อสู้กับที่พวกเขาจินตนาการไว้ในใจแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ต่างชนิดหน้ามือเป็นหลังเท้า! โดยเฉพาะสรรพนามแต่ละคำที่พ่นออกมาอย่างไม่มีเกรงใจจากปากของ ‘เฉินเจิน’ ยิ่งทำให้ทุกคนตะลึงพรึงเพริด!

ยัยเหรา?

คุณแม่ง?

ไสหัวน้องสาวคุณสิ?

แม้ผู้คนสำนักใหญ่ที่มาร่วมชุมนุมวันนี้จะตอบรับคำร้องของสองปรมาจารย์ ร่วมประณามเหราอ้ายหมิ่น แต่พวกเขาด่าอย่างมากก็แค่ ‘นางจิ้งจอกเหรา’ ที่แทบจะไม่นับเป็นคำด่า ในยุคสมัยที่คำว่า ‘แม่งเชี่ย’ ปลิวว่อนในอินเทอร์เน็ต คำว่านางจิ้งจอกนั้นกลายเป็นธรรมดายิ่งกว่าธรรมดา เพราะอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นถึงปรมาจารย์ ซ้ำยังเป็นปรมาจารย์ที่ได้ชื่อว่าร้ายกาจที่สุด ดูจากวีรกรรมไล่ทำลายโรงฝึกสาขาของสำนักมวยสกุลโจวทั่วประเทศในเวลาเพียงครึ่งปี ดังนั้นต่อให้มีจิตใจกล้าแข็งขวัญเทียมฟ้าปานใด ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยวาจาต่อหน้าเหล่าปรมาจารย์ โดยเฉพาะเหราอ้ายหมิ่นคนนี้