บทที่ 10 ลูกฟินิกซ์

คฤหาสน์ลอร์ดมาเชลล์สาวน้อยมาตามนัดตามตามบัตรเชิญของลอร์ดมาเชลล์ที่ส่งมาให้เธอโดยเฉพาะ สาวน้อยเดินทางมาถึงคฤหาสน์โบราญหลังใหญ่หลังหนึ่งบริเวณป่าอันเงียบสงบและสวนรอบข้างคฤหาสน์ที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้อย่างประณีต สาวน้อยมาถึงหน้าคฤหาสน์และพบคนใช้คนหนึ่งออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มพร้อมพาเธอเข้าด้านในทันที

"ลอร์ดมาเชลล์กำลังนั่งรอคคุณอนาตาเซียอยู่ที่โต๊ะอาหาร เชิญทางนี้ได้เลยค่ะ" เสียงคนใช้ประจำคฤหาสน์เอ่ยขึ้นและเชิญให้อนาตาเซียไปยังเก้าอี้ที่เตรียมเอาไว้

ด้านในคฤหาสน์หลังนี้มีความใหญ่โต แตกต่างจากภายนอกที่ดูเก่าแก่โบราณ ในห้องอาหารมีโต๊ะอาหารยาวจนสามารถบรรจุคนได้หลายคน อนาตาเซียเดินมายังที่นั่งที่ถูกเตรียมเอาไว้สำหรับตนโดยมีลอร์ดมาเชลล์นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

"สวัสดีจ๊ะ เธอคืออนาตาเซียใช่ใหม ลอร์ดมาเชลล์ถามสาวน้อยผู้ถูกรับเชิญ

"ใช่ค่ะ" อนาตาเซียตอบ

"วันนี้ฉันเชิญเธอมาทานอาหารค่ำทานได้ตามสบายไม่ต้องเกรงใจ" ลอร์ดมาเชลล์กล่าวก่อนจะสนทนาสิ่งที่ตั้งใจจะบอก "สำหรับปีนี้ฉันได้คิดดูแล้วว่าจะลงชื่อเธอให้เป็นนักเรียนดีเด่นประจำปี เธอคงพอจะรู้เรื่องนี้มาบ้างแล้วใช่ไหม รางวัลนี้เป็นรางวัลสำหรับความกล้าที่เธอสามารถฆ่าอสูรหิมะได้ดังนั้นเธอจึงสมควรได้รับมันตั้งแต่ฉันอยู่ที่สตาเดเฟียมาเธอเป็นนักเรียนที่อายุน้อยที่สุดคนแรกที่สามารถฆ่าสัตว์อสูรได้ ฉันรู้สึกชื่นชมในความกล้าหาญของเธอและนับถือในน้ำใจของเธอที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม ฉันได้อ่านประวัติของเธอมาแล้วพ่อแม่ของเธอหายสาบสูญใช่ไหมเสียใจด้วยสำหรับเรื่องนี้ แต่ฉันคิดว่าพ่อแม่ของเธอจะต้องภูมิใจมากที่มีลูกสาวเก่งแบบเธอ และเด็กคนอื่นๆจะต้องเอาความกล้าของเธอเป็นตัวอย่าง ขอบคุณเธอมากๆที่ช่วยชีวิตของคนในดินแดนแห่งเวทย์มนต์นี้เอาไว้ฉันหวังว่าเธอจะเป็นเด็กดีแบบนี้ไปตลอดนะ" ลอร์ดมาเชลล์พูดและส่งยิ้มให้อนาตาเซียด้วยความเอ็นดู

"ค่ะ" อนาตาเซียตอบ

หลังจากทานอาหารค่ำและพูดคุยกับลอร์ดมาเชลล์จบอนาตาเซียก็กลับมายังที่พักโดยมีคนจากคฤหาสน์ของลอร์ดมาเชลล์มาส่งเธอ

บ้านเอเดิลพัฟฟี่

"อนาตาเซียเธอไปฆ่าอสูรหิมะได้ยังไง"

ลูเซียถามด้วยความตกใจ ทำให้อนาตาเซียต้องเล่าเรื่อทั้งหมดให้ลูเซียฟัง

"เธอนี่เก่งจังเลย แถมปีนี้ยังได้รับรางวัลนักเรียนดีเด่นประจำปีด้วย ถือว่าเป็นเรื่องน่ายินดีถึงเธอจะเจอเรื่องร้ายมาก็เถอะ จะว่าไปแล้วอย่างน้อยตอนนี้ก็ยังดีที่เธอปลอดภัย" ลูเซียพูดพร้อมส่งยิ้มให้อนาตาเซีย

"แล้วเธอไปเที่ยวมาเป็นยังไงบ้าง"

ลูเซียที่ได้ยินคำถามของเพื่อนก็ยิ้มออกมาอย่างปิดไม่มิดก่อนจะตอบตอบเพื่อนกลับอย่างกระตือรือร้น

"ก็สนุกดีนะฉันพึ่งรู้ว่าดินแดนนี้มีที่เที่ยวสวยๆอีกเยอะเลยคราวหน้าเราไปเที่ยวด้วยกันนะฉันจะพาเธอไปดูโรงละคร สวนสนุก ตลาดในอาณาจักรอื่นแล้วก็หมู่บ้านขนมหวานอาณาจักรเรา"

"ตกลง ครั้งหน้าเธอต้องพาฉันไปนะ"

"แน่นอน เธอต้องได้เห็นที่เที่ยวที่ฉันไป"

"อนาตาเซียโซอี้ส่งจดหมายมาบอกว่าจะกลับมาโรงเรียนในอีก 2-3 วันส่วนเทียน่ากับเมลินดาจะตามมาทีหลัง"

"อ๋อ ลูเซียได้ยินมาว่าเทอมนี้จะมีอาจาร์ยสอนปรุงยากับอาจาร์ย์สอนปรุงยาถอนพิษคนใหม่เข้ามา เห็นบอกว่าทั้งสองคนเดินทามาไกลมากและมีความเชี่ยวชาญในการปรุงยาแต่ละชนิดเป็นพิเศษเธอรู้รึยัง"

"จริงหรอ" ลูเซียพูดด้วยความตื่นเต้น "เธอว่าอาจาร์ยจะใจดีกับเรารึเปล่า"

"ไม่รู้สิ ปกติอาจารย์ก็น่าจะใจดีทุกคนแหละ"

"ไม่คิดว่าช่วงเวลาปิดเทอมจะสั้นขนาดนี้"

ลูเซียพูดและทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอย่างอ่อนล้า

"ลูเซีย ฉันพึ่งนึกขึ้นได้ว่าฉันได้ไข่ฟินิกซ์มานี่ก็หลายวันแล้วน่าจะใกล้ฟักเป็นตัวแล้วฉันขอตัวไปดูก่อนนะ" พูดจบอนาตาเซียก็รีบเดินไปโต๊ะของตนเองพร้อมเอาไข่ฟินิกซ์ออกมาทันที เธอนำไข่ออกมาวางไว้ในผ้าและเสกคาถาไปยังไข่เพื่อเพิ่มความร้อนทีละนิด หลังจากนั้นไข่ฟินิกซ์ก็ค่อยๆร้อนขึ้นไม่นานไข่ฟินิกซ์ก็ฟักออกมาเป็นลูกฟินิกซ์ตัวเล็ก

"ว้าววว"

อนาตาเซียพูดด้วยแววตาสดใสและก็หยิบมันมาไว้ในมือด้วยความตื่นเต้น

"มันตัวเล็กจังเลย เธอไปได้มันมาจากไหนหรอ"

ลูเซียถามก่อนเดินมาหาอนาตาเซียที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะเขียนหนังสือ

"มีคนให้มาน่ะ" อนาตาเซียตอบ

"ฉันว่าเธอควรเลี้ยงมันให้ดีหน่อยนะเดี๋ยวฟรองซัวของฉันกับการาฟีน่าของเธอจะจับมับกินเป็นอาหารซะก่อน" ลูเซียกล่าวเตือน

"เธอว่าฉันจะตั้งชื่อมันว่าอะไรดี"

"ตั้งตามที่เธอชอบก็แล้วกัน"

"ถ้าอย่างนั้นเอาเป็น ครีฟก็แล้วกัน อนาตาเซียกล่าว

"ชื่อนี้ก็ไม่เลวเรียกง่ายแล้วก็จำง่ายดี" ลูเซียออกความเห็น

ภายในห้องโถงสตาเดเฟียวันนี้เป็นวันเปิดเรียนในภาคเรียนใหม่ดังนั้นวันนี้ลอร์ดมาเชลล์จึงตั้งใจแนะอาจารย์คนใหม่ให้นักเรียนได้รู้จัก

"ทุกคนฟังทางนี้" ลอร์ดมาเชลล์ลุกขึ้นพูดขณะที่นักเรียนกำลังนั่งอยู่ในห้องโถงและคุยกันอย่างสนุกสนาน "วันนี้เรามีอาจารย์ที่จะเข้ามาสอนเพิ่ม 2 คนชื่อเดมิร่าเป็นอาจารย์สอนวิชาปรุงยา และอีกคนคือเลเวน่าอาจารย์สอนปรุงยาถอนพิษ หวังว่าทุกคนจะให้การต้อนรับเป็นอย่างดี" ลอร์ดมาเชลล์กล่าวแนะนำก่อนที่อาจารย์แต่ละท่านจะลูกขึ้นแนะนำตัว

เดมิร่าอาจารย์เผ่าแวมไพร์ผู้มีใบหน้าที่น่าดึงดูดอันลึกลับเธอมีผมสีน้ำตาลแดงยาว ดวงตาสีดำ ปากสีแดงสด พร้อมผิวขาวซีดที่ทำให้เธอดูน่าสนใจ

ส่วนเลเวน่า เวนซ์ สาวเผ่าแวมไพร์ผู้เรียบร้อยเธอมีผมทองที่ถูกเกล้าขึ้นอย่างเป็นระเบียบ เธอมีดวงตาสีเหลืองและปากสีชมพูพร้อมบุคลิกที่เรียบร้อย

"สวัสดีเด็กทุกคนอาจารย์ชื่อเดมิร่า เคาท์ เป็นเกียรติมากที่ได้มาสอนที่นี่หวังว่าจะได้เจอเด็กทุกคนในคาบเรียนนะจ๊ะ" เดมิร่าลุกขึ้นกล่าวแล้วนั่งลงก่อนจะตามด้วยเลเวน่าอาจารย์คนใหม่ที่นั่งอยู่ด้านข้างเธอลุกขึ้นแนะนำตัวตามหลังอาจารย์อีกคน หลังจากนั้นเธอก็นั่งลงเช่นเดียวกับเดมิร่า เมื่อทั้งสองแนะนำตัวเรียบร้อยเสียงปรบมือขึ้นเด็กๆก็ปรบมือกันจนเสียงดังไปทั่วห้อง

คาบเรียนของอาจารย์เดมิร่า

"วันนี่เราจะเรียนปรุงยาชนิดหนึ่งยาชนิดนี้เรียกว่าน้ำยาบลูดัลเป็นน้ำยาที่สรรพคุณดีมากสำหรับคนที่ชอบเล่นกีฬา ยานี้เมื่อเธอดื่มลงไปแล้วจะทำให้เธอรู้สึกสดชื่นเป็นพิเศษสำหรับคนที่นอนไม่พอหรือต้องการความสดชื่น

น้ำยานี้สามารถช่วยพวกเธอได้ดีมากเลยทีเดียว เริ่มจาก ใส่รากไม้นาวร่าลงไป และตามด้วยผงรอนเดล ปีกผีเสื้อ กลีบเวนธอท และอย่างสุดท้ายคือหญ้าทะเลเท่านี้ เราก็จะได้น้ำยาบลูดัลแล้ว ตอนนี้ก็ได้ได้เวลาที่พวกเธอจะต้องลงมือปรุงน้ำยาเองแล้วใครสามารถปรุงน้ำยานี้ได้ดีที่สุดอาจารย์จะเพิ่มคะแนนให้ เด็กทุกคนเริ่มปรุงยาได้"

เด็กทุกคนในห้องเรียนต่างปรุงยากันอย่างขมักเขม้นโดยมีคะแนนเป็นรางวัล การปรุงยาดำเนินมาเรื่อยๆจนเสร็จเรียบร้อย และคนที่ปรุงยาได้ดีที่สุดก็คืออนาตาเซีย ซึ่งการปรุงยานี้ทำให้อาจารย์เดมิร่ารู้สึกสนใจในตัวของอนาตาเซียเป็นอย่างมากหลังจากคาบเรียนนั้นจบลงเธอจึงเรียกให้อนาตาเซียไปหาที่ห้องทำงาน

ห้องทำงานอาจารย์

หลังจากเรียนจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว อนาตาเซียจึงเดินเข้าไปหาอาจารย์ที่ห้องทำงานตามนัดทันที

"ก๊อกๆๆ" เสียงอนาตาเซียสาวน้อยเคาะประตูในห้องอาจารย์ก่อนที่อาจารย์ผู้นัดจะเดินมาเปิดประตูต้อนรับ

"เชิญเข้ามาได้จ่ะ เธอมาได้เวลาพอดีเลยอนาตาเซีย นี่เป็นห้องทำงานของอาจารย์กับอาจารย์เลเวน่า ตอนนี้อาจารย์เลเวน่าไม่อยู่เราสามารถคุยธุระกันได้เชิญนั่งก่อนจ่ะ" เดมิร่าพูดแล้วเชิญให้อนาตาเซียนั่งลง

"ขอบคุณค่ะ" อนาตาเซียตอบพร้อมนั่งลงบนเก้าอี้ตามคำเชิญ สาวน้อยขี้สงสัยมองไปยังห้องทำงานอาจารย์ด้วยแววตาสงสัยทำให้เธอพบว่าในห้องทำงานของอาจารย์ทั้งสองมีขวดยาขวดเล็กขวดน้อยเรียงกันอยู่บนชั้นต่างๆเต็มไปหมด

ทั้งสองแบ่งห้องออกเป็นสองส่วนโดยส่วนของเดมิร่าอยู่ทางขวาติดกับหน้าต่าง มีแสงสว่างของดวงอาทิตย์ส่องเข้ามาเล็กน้อย และส่วนของเลเวน่านั้นตั้งอยู่ทางซ้ายในมุมที่ค่อนข้างมืด ยาของทั้งสองมีรูปร่างค่อนข้างแตกต่างกันมาก โดยของเดมิร่าจะมีหลากหลายสีสัน แต่ของเลเวน่าส่วนใหญ่แล้วจะเป็นสีค่อนข้างมืดและยังมีผงแปลกๆวางอยู่บนชั้นเต็มไปหมด

อนาตาเซียสะดุดตากับกล่องเล็กๆลวดลายโบราณกล่องหนึ่งในห้องของเลเวน่าที่วางหลบซ่อนอยู่หลังขวดยาขวดใหญ่ขวดหนึ่งและเอาผ้าคลุมสีดำปิดไว้เห็นกล่องโผล่ออกมาจากผ้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เธอรู้สึกสงสัยมากว่าทำไมอาจาร์ยเลเวน่าต้องซ่อนกล่องบางอย่างเอาไว้หลังขวดยานี้ด้วย แต่อนาตาเซียก็ต้องหยุดคิดและสะดุ้งขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเสียงของอาจารย์เดมิร่ากำลังเรียกชื่อเธออยู่

"อนาตาเซียๆ เธอได้ยินอาจารย์เรียกรึเปล่า"

เดมิร่าส่งเสียงเรียกนักเรียนของตน เมื่อเห็นอนาตาเซียมีท่าทีกำลังเม่อลอยเหมือนคิดอะไรอยู่

"อนาตาเซีย เธอได้ยินที่อาจารย์รึเปล่า"

"อ…อ๋อ ได้ยินค่ะ" อนาตาเซียตอบ

"ถ้าอย่างนั้นเรามาคุยธุระของเรากันดีกว่า จริงๆแล้วก่อนที่อาจารย์จะมาที่นี่อาจารย์ก็พอจะได้ยินชื่อเสียงของเธอมาบ้างแล้ว เธอเก่งมากเลยที่ฆ่าอสูรหิมะได้ แล้วยังเป็นเด็กเรียนเก่งและขยันอีก ตอนที่อาจารย์เห็นเธอปรุงยาเธอดูคล่องแคล่วมากเลย เธอคงจะชอบปรุงยามากใช่ไหมจ๊ะ

"ใช่ค่ะ"

"จะว่าไปแล้วอาจารย์มีงานเล็กๆน้อยๆอยากจะให้เธอช่วยหน่อยน่ะจ๊ะ คือว่าอาทิตย์หน้ามีงานกาชาดประจำสตาเดเฟียที่สนามมิราน่า อาจารย์มีหน้าที่จัดซุ้มทำน้ำผลไม้ และอาจารย์เห็นว่าเธอค่อนข้างคล่องแคล้วในการปรุงยาเลยอยากจะให้เธอมาเป็นลูกมืออาจาร์ยหน่อยน่ะจ่ะ เธอคงจะไม่มีปัญหาใช่ไหม"

"ไม่มีปัญหาค่ะ" อนาตาเซียตอบ

"งั้นดีเลยจ่ะ อาจารย์ก็ได้คิดสูตรน้ำผลไม้ขึ้นมาใหม่โดยมีขั้นตอนที่ต้องใส่ยาปรุงลงไปด้วยและยาปรุงที่อาจารย์จะใส่ลงไปคือน้ำยาบลูดัลที่เราเรียนกันวันนี้และเธอก็เป็นคนเดียวที่ปรุงยาได้ดีที่สุด ฉะนั้นอาจารย์เลยอยากจะให้เธอมาปรุงน้ำผลไม้ในงานกาชาติช่วยอาจารย์ได้ใช่ไหมจ๊ะ"

"ได้ค่ะ"

"งั้น วันหยุดนี้มาช่วยอาจารย์ปรุงน้ำยาบลูดัลนะจ๊ะ ปรุงเสร็จแล้วอาจารย์จะสอนวิธีปรุงน้ำผลไม้ทีหลัง" เดมิร่ากล่าว

"ได้ค่ะ"

ทั้งคู่ใช่เวลาคุยกันไม่นาน หลังจากนั้นอนาตาเซียก็ต้องไปเรียนคาบปรุงยาถอนพิษต่อในคาบถัดไป ดังนั้นเธอจึงขอตัวไปเรียนก่อน

ในระหว่างทางที่เธอกำลังจะไปเรียนในคาบถัดไปอนาตาเซียนึกขึ้นได้ว่าเธอลืมหยิบหนังสือมาจากห้องดังนั้นเธอจึงต้องกลับไปเอาหนังสือเรียนและกว่าเธอจะมาถึงห้องเรียนเธอก็เข้าห้องสายไปถึง 20 นาที

อนาตาเซียเดินเข้ามาในห้องขณะที่คนอื่นๆกำลังเรียนกันอยู่และอาจารย์เลเวน่าก็กำลังสอนวิชายาถอนพิษดังนั้นเธอจึงเรียกอนาตาเซียไปหน้าห้องทันที

"เธอคืออนาตาเซียใช่ไหม" เลเวน่าถาม

"ใช่ค่ะ" อนาตาเซียตอบพร้อมพยักหน้า

"ฉันได้ยินหลายคนพูดถึงเธอและชื่นชมเธอสำหรับสิ่งที่เธอทำ แต่การที่เธอช่วยโลกเวทย์มนต์จากอสูรหิมะไม่ได้แปลว่าเธอจะมีสิทธิเหนือคนอื่น ฉะนั้นวันนี้เธอเข้าสายในวิชาของฉัน 20 นาทีฉันจะทำโทษเธอให้ฐานะที่เธอไม่ตรงต่อเวลากลับไปคัดตำรายาถอนพิษมาทั้งเล่มและห้ามมาสายอีก ไปนั่งที่ได้"

อาจารย์เวน่าอาจารย์ประจำกล่าวอย่างเข้มงวด เมื่อเธอกล่าวจบอนาตาเซียก็เดินไปยังที่นั่งของตนเองตามปกติ

"อนาตาเซียเธอทำไมมาสายล่ะ" ลูเซียที่นั่งข้างๆถามด้วยความอยากรู้

"ใช่ ปกติเธอเข้าห้องเรียนเร็วกว่าพวกเราซะอีก" โซอี้พูดเสริม

"ฉันลืมหยิบหนังสือน่ะเลยต้องกลับไปเอา ฉันก็เลยมาสาย" อนาตาเซียตอบ

ขณะที่อนาตาเซียกำลังคุยกับเพื่อนของตนอยู่ สาวที่นั่งอยู่ด้านหลังก็พูดจะเยาะเย้ยเธอทันที

"ไง อนาตาเซียสาวน้อยผู้ช่วยดินแดนแห่งเวทมนตร์"

โอลิเวียพูดพร้อมกับหันไปหัวเรอะกับเพื่อนของเธอ

"อนาตาเซียเธอคิดว่าทุกคนจะต้องชื่นชมเธอที่เป็นคนฆ่าอสูรหิมะรึไง เธอก็แค่ดวงดีเท่านั้นแหละ" ไครีย์พูดเสริม

"ฮ่าๆๆ เธอคงจะไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะ" วิกตอเรียกล่าว

"ฉันว่าเธอดูเป็นตัวตลกมากกว่าเป็นผู้กล้านะอนาตาเซีย"

"นี่โอลิเวีย ฉันว่ามันก็ยังดีกว่าคนที่ไม่เคยทำอะไรเลยรึเปล่า" เทียน่าตอบกลับ

"เด็กทุกคนเงียบได้แล้ว ตั้งใจเรียน"

อาจารย์เลเวน่าพูดและสอนการปรุงยาถอนพิษต่อ