บทที่ ๒๒ : สัญลักษณ์ตราดอกชบาแดง

ผมสีน้ำเงินเข้มฟูฟ่องที่กำลังนอนหนุนหมอนสีขาวขยับไปมาจากการกระสับกระส่ายของคนบนเตียงโดยมีเพลิงภพ รุทร และรชตะคอยผลัดเวรเพื่อนั่งดูอย่างไม่ห่าง

ในตอนที่อีกฝ่ายกำลังเดินสวนกับเขาเพื่อไปหารุทร ในจังหวะที่เอื้อมมือไปสัมผัสเส้นเกศาของอีกคนแล้วเพียงเสี้ยววินาทีต่อมาร่างของอัสดงก็ล้มลงไปอย่างไม่บอกไม่กล่าว โชคดีที่เขารับอีกฝ่ายเอาไว้ได้ แอบเผลอคิดว่าพลังของเขาอาจเผลอทำร้ายอีกคนไปทำเอาใจหล่นวูบได้แต่แอบโล่งใจที่ไม่ใช่แบบนั้น

พระอาจารย์เทวธรรมบอกว่าที่อัสดงหลับไปนั้นเกิดจากการที่ร่างกายต้องปรับตัวครั้งยิ่งใหญ่ นอกจากนั้นการฝืนใช้วิญญาเวทย์อย่างมหาศาลทำให้แกนพลังงานภายในตัวของอีกฝ่ายเกิดการฉีกขาด ซึ่งหากไม่ดูแลให้ดีวิญญาเวทย์ที่กำลังประกอบร่างสร้างตนในตัวของอีกคนนั้นอาจจะทำให้เกิดอันตรายกับร่างกายที่แสนบอบบางนั่นตามมาได้ ทำให้เพลิงภพ รุทร และรชตะต้องคอยดูแลอย่างใกล้ชิด แต่ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะนะ อัสดงที่เล่นนอนหลับอย่างไม่รู้ฟ้ารู้ดินมาเป็นเวลากว่าสามวันเต็มนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรือ