ตอนที่ 463 ความทรงจำที่เกาะไปด้วยฝุ่น

ตอนที่ 463 ความทรงจำที่มีฝุ่นเกาะ

เขารู้ว่าเจ้าตำหนักยมราชผู้นั้นดีเลิศนัก วันนั้นตอนที่เจ้าตำหนักกับผู้นำตระกูลคุยกันเขาอยู่ด้วยตลอด จึงมองออกว่าคนผู้นี้รักนายท่านมาก เพราะทุกครั้งที่พูดถึงนายท่าน สีหน้าท่าทางนั้นล้วนอ่อนโยน

แม้เขาไม่รู้ว่าทำไมนายท่านถึงผลักไสเจ้าตำหนัก ไม่ตอบรับความรู้สึก แต่เขาเชื่อว่านายท่านต้องมีเหตุผลแน่นอน

“กลับกันเถอะ!” เฟิ่งจิ่วพูดจบก็สาวก้าวเดินไปทางจวนตระกูลเฟิ่ง

ครั้นกลับถึงเขตเรือน เหลิ่งซวงออกมาต้อนรับ เห็นว่ามีเพียงเฟิ่งจิ่วกับเหลิ่งหวาสองคนเท่านั้นจึงถามขึ้น “นายท่านทานอะไรหรือยังเจ้าคะ ต้องให้ห้องครัวเตรียมอาหารหรือไม่”

“ไม่ต้องหรอก ให้คนไปเตรียมน้ำมา ข้าจะอาบน้ำ” เธอเคลื่อนก้าวเดินเข้าไป ทิ้งพี่น้องเหลิ่งซวงเหลิ่งหวาไว้ด้านนอก

เหลิ่งซวงให้สัญญาณไปทางเหลิ่งหวา จากนั้นสองพี่น้องจึงเดินไปนอกเขตเรือน ไม่รอให้เหลิ่งซวงเอ่ยปาก เหลิ่งหวาที่รู้ว่านางจะถามก็เปิดปาก “นายท่านอารมณ์ไม่ค่อยดี พี่ปรนนิบัตินางอย่างระวังด้วย หากนายท่านไม่พูดก็อย่าถามเลย”