0887 ร่างที่คุ้นเคย

ราชันเร้นลับ 887: ร่างที่คุ้นเคย

ได้ยินคำถามไคลน์ ทารกที่ห่อด้วยผ้าไหมสีเงินยกท่อนแขนอันอวบอ้วนขึ้น

“เรื่องนั้นข้าก็ช่วยอะไรไม่ได้เหมือนกัน ข้ายังอยู่ในท้องแม่! สำหรับนกกระเรียนกระดาษนั่น ถึงจะเขียนอะไรไม่ได้แล้ว แต่ก็ยังช่วยให้ข้าระบุพิกัดของเข้าได้ และสามารถแจ้งข่าวให้ทราบได้ด้วย!”

สำหรับคำตอบของวิล·อัสติน ไคลน์พอจะเดาออกแต่แรกแล้ว จึงยิ้มอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้า

“นกกระเรียนกระดาษตัวนั้นเสียหายเล็กน้อย เกรงว่าอาจส่งผลต่อการระบุตำแหน่ง”

จากนั้น ชายหนุ่มเสนอแนะ

“ยังมีอีกหนึ่งวิธี หลังจากที่คุณเกิด ให้ทำการอัญเชิญผู้ส่งสารของผมและส่งจดหมาย”

ไคลน์กังวลว่าอาจเกิดเหตุไม่คาดฝันหลังจากวิล·อัสตินลืมตาดูโลก ส่งผลให้อสรพิษแห่งชะตาต้องระหกระเหินไปที่อื่นจนตามหาตัวได้ลำบาก

ภายในรถเข็นเด็กสีดำ วิล·อัสตินอ้าปากเล็กน้อย ก่อนจะปิดปากอีกครั้ง ไม่มีเสียงใดถูกเปล่งออกมา

หลายวินาทีผ่านไป ทารกกล่าวพลางยกมุมปาก

“เจ้าคิดว่านั่นเป็นไปได้หรือ? ไม่เพียงจะให้ทารกจับปากกาเขียนจดหมาย แต่ถึงขั้นประกอบพิธีกรรมอัญเชิญผู้ส่งสาร?”

ไคลน์ยิ้มแห้ง

“แต่คุณเป็นถึงอสรพิษแห่งชะตา”